Φρόντισε, το παρελθόν σου να μην σε πιάσει απροετοίμαστο.
Γράφει η Φλώρα Σπανού.
Υπάρχει κάτι που θες να ξεχάσεις, κάτι που θες να σβήσεις από τον χάρτη της ζωής σου τελειωτικά και ίσως μέχρι τώρα να το έχεις πράξει πολύ καλά.
Τι γίνεται όμως όταν αυτό, μια ήσυχη μέρα, έρθει να σου χτυπήσει την πόρτα; Τι θα γίνει όταν θα προσπαθήσει να ανοίξει την πύλη των αναμνήσεων σου;
Τι θα γίνει όταν θα προσπαθήσει να βγάλει στην επιφάνεια όλα αυτά που προσπαθούσες, εσύ με τόση μαεστρία να κρύψεις ακόμη και από τον ίδιο σου τον εαυτό; Τι θα γίνει όταν θα σταθεί εμπρός σου και θα σου ζητήσει εξηγήσεις;
Ακόμη δεν κατάλαβες για ποιο πράγμα μιλάω;
Κρίμα.
Μιλάω για το παρελθόν σου! Για εκείνο το παρελθόν που θα έρθει από πίσω σου και θα σε αιφνιδιάσει!
Εκεί που η ζωή σου είχε μπει σε μία ευθεία και νόμιζες πως όλα πλέον είναι καλά, πως όλα πλέον έχουν πάρει τον δρόμο τους, εκεί γίνεται η μεγάλη ανατροπή.
Η μεγάλη έκπληξη.
Εκεί που νόμιζες πως είχες κλείσει όλες τις εκκρεμότητες σου μαζί του εκείνο θα έρθει να πάρει τις απαντήσεις που του χρωστάς. Μάλλον κάτι δεν έκανες καλά. Μάλλον κάποιο παραθυράκι άφησες ανοιχτό κι εκείνο βρήκε τώρα την ευκαιρία που ήσουν αμέριμνος και ευάλωτος να σε προκαλέσει σε μάχη.
Στην αρχή κάνεις πως δεν το ακούς, το αποφεύγεις , μάταια όμως γιατί αυτό εξακολουθεί να χτυπάει την πόρτα δυνατά και να κραυγάζει θαρραλέα για όλα αυτά τα χρόνια που το απέφευγες.
Κι είναι τόσο εκκωφαντικός αυτός ο κρότος που κάνει όλα τα κύτταρα του κορμιού σου να χορεύουν και την καρδιά σου να χτυπά δυνατά και άτακτα.
Νιώθεις το φόβο να σε κυριεύει και να μην μπορείς να κουνηθείς από τη θέση σου.
Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα ξαναβλέπεις μπροστά σου όλες εκείνες τις στιγμές που χρόνια τώρα στοιχειώνουν τα όνειρα σου.
Όλα τα είχες καταχωνιάσει στις πιο κρυφές πτυχές του μυαλού σου. Όλα. Κι ενώ προσπαθείς με όση δύναμη έχεις να μην αφήσεις τις πύλες του μυαλού σου να ανοίξουν ξανά, εκείνες -οι αναμνήσεις σου-τις σπρώχνουν δυνατά κι αδιάντροπα πια ξεπροβάλλουν εμπρός σου!
Κι εσύ; Εσύ, πλέον δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Γιατί το παρελθόν σε έπιασε εξαπίνης. Μένεις ασάλευτος να το θωρείς την ώρα που εκείνο ειρωνικά σου χαμογελά.
Τα μάτια του δυο καζάνια φωτιάς λες και μόλις βγήκαν από τη κόλαση την ίδια.
Δεν χρειάζεται να ανοίξει τα χείλη του για να σε ρωτήσει η ματιά του μονάχα αρκεί για να καταλάβεις.
Οι ερωτήσεις του πέφτουν βροχή στα πόδια σου.
«Πώς πίστεψες πως δεν θα με ξαναέβλεπες μπροστά σου;»
«Πώς πίστεψες πως θα μπορούσες να ξεγελάσεις την καρδιά σου;»
«Τόσα χρόνια νόμιζες πως γινόμουν αδύναμο μπροστά στα τείχη που μου έχτιζες καθημερινά. Όμως γελάστηκες οικτρά.
Έπαιξες μαζί μου καλά το κρυφτό, όμως, εγώ κατάφερα και σε βρήκα. Τώρα στέκομαι εμπρός σου και σου ζητώ να μου δώσεις εκείνες τις απαντήσεις που μου χρωστάς. “Έλα πες μου, περίμενα τόσα χρόνια για να σε βρω πλέον δεν έχω άλλη υπομονή. Θέλω τις απαντήσεις εδώ και τώρα!”
Ίσως πλέον έχει έρθει η ώρα όλα να ξεδιαλύνουν. Δεν μπορείς να το αποφύγεις. Χρόνια τώρα το έκανες. Όμως, τώρα πρέπει να κλείσεις όλες τις πόρτες πίσω σου οριστικά. Αλλιώς δεν θα καταφέρεις να σταθείς στα πόδια σου και να προχωρήσεις ξανά.
Πρέπει να ρίξει βροχή ο ουρανός να σβήσει η φωτιά και να αδειάσει το μυαλό. Να στραγγίξει από το περιττό βάρος και να ημερέψει επιτελούς η ψυχή σου που τόσα χρόνια τυραννιέται.Να ημερέψει κι εκείνο το θεριό και να εξαφανιστεί.
Νομίζεις πως είσαι έτοιμος για αυτή την μάχη;
Πιστεύεις πως θα καταφέρεις να σταθείς πιο δυνατός από το παρελθόν σου;
Αναρωτήσου τώρα ώστε όταν έρθει εκείνη η στιγμή να είσαι κατάλληλα προετοιμασμένος.
Φρόντισε, το παρελθόν σου να μην σε πιάσει απροετοίμαστο.
Γιατί εκείνα τα μικρά μυστικά της καρδιάς σου που τόσο καιρό απέφευγες, σκόπιμα, μια καλή ώρα που δεν θα το περιμένεις θα τα βρεις εμπρός σου. Πρέπει να τα φοβάσαι αυτά τα μυστικά. Γιατί αυτά είναι που σε κάνουν αδύναμο.
Λοιπόν; Η σκακιέρα στήθηκε. Ο αντίπαλος κάθισε στη θέση του. Εσύ, τι θα κάνεις; Είσαι έτοιμος να παίξεις μαζί του μια τελευταία παρτίδα σκάκι;
LoveLetters