Γράφει η Κατερίνα Μίσσια
Τι παιχνίδια μπορεί να παίξει αυτή η πουτ@να η ζωή ρε!
Εκεί που όλα είναι ήρεμα, τακτοποιημένα να’σαι εσύ!
Εσύ που μπήκες σαν σίφουνας και έφερες τα πάνω κάτω.
Που σαν πέτρα έπεσες απο ψηλά στα ήρεμα νερά μιας γαλήνιας λίμνης.
Τι είσαι; Ποιος είσαι; Ούτε σε ξέρω, ούτε με ξέρεις. Κι όμως…τι είναι όλο αυτό;
Τι πάθος; Τι χημεία; Πόσο γρήγορα γίναμε ένα; Πόσο μαγικά έγινε όλο αυτό; Και πως να γίνουν ένα δυο άνθρωποι που δεν πρέπει; Γιατί να συναντηθούν δυο άνθρωποι αφού δεν πρέπει; Γιατί;
Γιατί πρέπει να το ζήσουμε όλο αυτό θα μου πει κάποιος.
Γιατί έπρεπε να μπει ο ένας στη ζωή του άλλου; Για να μάθουμε πως είναι το πάθος θα μου πει κάποιος άλλος.
Ζήστο θα μου πει η καρδιά.
Φύγε θα μου πει η λογική.
Κι ένα ατέρμονο ταξίδι δίχως λογική ξεκινάει. Δεν το θέλαμε αλλά έγινε.
Μα νιώσαμε πως είναι να πετάς ψηλά.
Νιώσαμε πως είναι να μη σκέφτεσαι τίποτα έστω για λίγα λεπτά.
Νιώσαμε πως ξεφεύγουμε απο τη λογική.
Και τότε ήρθε ο φόβος, ο τρόμος θα έλεγα. Το ταξίδι άρχισε να γίνεται επικίνδυνο και ξαφνικά σιωπή. Ξαφνικά το άσπρο έγινε μαύρο. Ο ήλιος που ερχόμουν να σου φέρω όταν έβλεπες σύννεφα καίει τα χέρια μου πια.
Δεν είναι πως δεν θέλω. Είναι απλά πως φοβάμαι. Φοβάμαι το παρακάτω. Φοβάμαι το κάτι παραπάνω μου λες. Κι ένα τεράστιο δίλλημα μπροστά μας.
Φεύγω ή μένω;
Φεύγω και ξέρω πως θα πονέσω ή μένω και ξέρω πως θα παλεύω κάθε μέρα να μη νιώσω το παραπάνω; Λες κι αυτό δεν πονάει. Λες κι έχουμε διακόπτη που θα το κλείσουμε και θα πάψουμε να νιώθουμε. Ουτοπία; Ίσως. Θα το προσπαθήσουμε όμως.
Τρομάζει ο έρωτας λέω. Αυτή είναι η δουλειά του μου λένε.
Πρώτη φορά νιώθω ζωντανή. Και πριν ήσουν αλλά ζούσες μια άλλη ζωή.
Και τώρα; Τώρα αν έχεις τα κότσια φύγε.
Και όλο αυτό το μοναδικό; Τι θα γίνει όλο αυτό; Που θα πάει; Θα χαθεί έτσι ξαφνικά όπως ήρθε; Θα συνεχίσουμε μέχρι να καταφέρουμε να το σβήσουμε απο μέσα μας;
Δεν ξέρω. Δεν ξέρω. Πρώτη φορά στη ζωή μου δεν ξέρω. Πρώτη φορά μου συμβαίνει αυτό. Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω. Το μόνο που ξέρω είναι πως θα πονέσει. Γιατί αν ερωτευτείς την ψυχή κάποιου που βλέπεις στα μάτια του είναι σίγουρο πως θα πονέσεις.
Μα αν δε νιώθεις πόνο δεν ζεις μου είπανε…
