Γράφει η Μαριάννα Βασιλείου
Τη τελευταία βουτιά τη φύλαξα για μένα. Πολλοί οι έρωτες, μα στάθηκαν τόσο λίγοι στο τέρμα της κάθε διαδρομής. Και τώρα, εδώ μ’ ανοιχτά παράθυρα μύρισε καλοκαίρι, γράφω στιχάκια στην άμμο κι άρχισα να σκέφτομαι πως έχει έρθει η ώρα να βγει η πριγκίπισσα απ’ το παραμύθι της.
Βασικά, κουράστηκα να είμαι η πριγκίπισσα, με κούρασαν και τα παραμύθια. Τώρα θέλω απλά να είμαι γυναίκα, μια γυναίκα κοινή, απλή σαν όλες τις άλλες. Θέλω να κοιμάμαι και να ξυπνάω με μόνο παρτενέρ τον εαυτό μου, με τα δικά μου όνειρα. Μοιράστηκα πολλά, έδωσα πολλά, αλλά τώρα επιστρέφω σε εμένα.
Κι απόψε είναι κάπως σαν να πίνω στην υγειά μου, μ’ ένα ποτήρι κρασί στο χέρι αναζητώ το επόμενο ταξίδι μου. Ένα καινούργιο ταξίδι με καινούργιους ανθρώπους, χωρίς αυταπάτες, χωρίς προσδοκίες πλέον.
Δε θέλω να κοιτάξω πίσω, πίσω κοιτούν όσοι έχουν κατά βάθος πεθάνει από καιρό. Εγώ όμως θέλω να ζήσω χωρίς ενοχές, χωρίς να με νοιάζει. Θέλω για μια φορά και εμένα να μη με νοιάζει, να μη σκέφτομαι, να μη το συζητάω πολύ. Θέλω απλώς να πράττω, να κάνω ό,τι μου αρέσει όπως κάνουν όλοι οι άλλοι τόσο καιρό.
Το μόνο που θέλω να σου πω είναι ότι δε με πληγώνεις πια. Δε με πληγώνει πια η αδιαφορία, τα ψεύτικα λόγια, τα ψεύτικα φερσίματα ούτε και τα μηνύματά μου που μείναν αναπάντητα γιατί εγώ είχα να δώσω, φίλε. Εσένα απλά δε σε ένοιαζε, ένα ευχάριστο διάλειμμα ήμουν άλλωστε, τίποτα άλλο. Δικό μου το λάθος, εγώ άργησα να το πάρω χαμπάρι, εγώ απλώς άργησα να αρχίσω να σκέφτομαι μόνο εμένα και κανέναν άλλον.
Και τώρα, λοιπόν, που το κατάλαβα πολύ καλά το μάθημά μου, ξέρω πολύ καλά πως ζούμε στην εποχή της καυλάντας. Δεν υπάρχουν ούτε συναισθήματα, ούτε αγάπες εκεί έξω. Αυτά ήταν κάποτε, όταν ο κόσμος ήταν αληθινός. Τώρα βουλιάζουμε όλοι μαζί στην επιφάνεια μας, μόνο που εγώ δε θέλω πια να κρύβομαι πίσω απ’ το δάχτυλό μου. Για μένα είναι ή όλα ή τίποτα πλέον, αλλιώς καλύτερα μόνη, μόνη και αληθινά ευτυχισμένη, χωρίς άλλες αυταπάτες, χωρίς άλλες ψεύτικες ελπίδες για κάτι ουσιαστικό.
Με μια βαλίτσα στο χέρι και ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή, κοιτάζω τον ουρανό κι είναι πιο καθαρός από ποτέ. Μερικές φορές πρέπει να φύγεις από κάπου για να επιστρέψεις πιο δυνατός από ποτέ.
Λοιπόν, σαλπάρουμε… Άλλωστε μας περιμένουν τόσα άγνωστα λιμάνια να εξερευνήσουμε!
Other Articles
