Τελικά, πόσο κακό είναι να αγαπάει ένας άντρας, τη μαμά του;

Γράφει ο “Τσε Γκεβάρα”

Ερώτημα ρητορικό και ως ένα σημείο χωρίς λογική. Γιατί είναι κακό ένας άντρας να αγαπά την μάνα του; Γιατί είναι κακό να την προσέχει; Γιατί βαφτίζεται «μαμάκιας», «μαμόθρεφτος» και τίθεται στο πυρ το εξώτερον από τις απανταχού νεανίδες;

Αν απορείτε με το ερώτημα μου, σκεφτείτε αυτό. Μια γυναίκα είναι φυσιολογικό να είναι αυτοκόλλητη με την μαμά της, να την φροντίζει να την έχει στο σπίτι της, ούσα παντρεμένη, και γενικά να την επιβάλλει στον άντρα της.

Για εκείνη δεν υπάρχει, φυσικά, διάκριση καθώς αποτελεί το πρότυπο της πραγματικής κόρης. Είναι κορίτσι από σπίτι σου λέει και είναι κολλητή με τη μαμά. Αυτό την υποκριτική κοινωνία δεν την ενοχλεί.

Ο ιδανικός άντρας φαντάζει, ο χωρίς μάνα άντρας. «Καλό» είναι να μην έχει μάνα αλλά και αν έχει αυτή να είναι σε άλλη πόλη, χώρα, πλανήτη έτσι ώστε να μην ενοχλεί και σπάει το «φυσιολογικό δίδυμο» μάνας-κόρης. Κάνω λάθος;

Ακόμη και τηλεόραση να δεις, σου έρχεται αηδία με εκφράσεις του στυλ: «τον χώρισα γιατί δεν τον ήθελε η μαμά μου», «η μαμά μου είναι η καλύτερη μου φίλη» κτλ. Ο άντρας να μην έχει μάνα (ή να είναι παραγκωνισμένη) και όλα τα άλλα είναι οκ, έτσι κορίτσια;

Η πεθερά είναι κακή μόνο αν είναι από την πλευρά του άντρα. Τότε είναι που πάει να χωρίσει το ζευγάρι. Της γυναίκας η μαμά είναι «σοφή εκ προοιμίου». Ας έχει κλείσει πολλά σπίτια από τα λόγια που βάζει στην κόρη. Ας έχει «αρρωστημένη» σχέση μαζί της. Έτσι είναι το σωστό .

Η μάνα της γυναίκας Αγία. Μόνο το φωτοστέφανο λείπει και η αναγόρευσή της ως ιερομάρτυρα από την Εκκλησία της Ελλάδος.

Τα γραφόμενα μπορεί να φαίνονται υπερβολικά αλλά αντικατοπτρίζουν πλήρως την κατά τα άλλα σουπερ κοινωνία μας. Το σωστό θα ήταν, ότι ισχύει για τις γυναίκες να ίσχυε και για τους άντρες.

Ο γονιός είναι γονιός, είτε είσαι άντρας είτε γυναίκα. Όλα τα αλλά είναι στερεότυπα μιας κοινωνίας που για μια ακόμη φορά μιλάει με τον τρόπο που την βολεύει.

Δεν είναι κακό λοιπόν ένας άντρας να αγαπά την μάνα του, ούτε και μια γυναικά επίσης. Το κακό είναι να υπάρχουν αρρωστημένες εξαρτήσεις από την μάνα και αυτό ισχύει και για τα δύο φύλα. Όταν ο άνθρωπος ενηλικιώνεται οφείλει να κόβει τον ομφάλιο λώρο και να προχωρά στη ζωή ελεύθερος.

Σε αντίθετη περίπτωση οι αρρωστημένες εξαρτήσεις γεννούν δυστυχία, είτε στα άτομα που τις έχουν είτε σε όσα άτομα θελήσουν να συσχετιστούν μαζί τους.

Μεγάλη λοιπόν προσοχή σε όσα λέμε αλλά και στο τρόπο που επιλέγουμε σχέσεις και ανθρώπους. Είναι κρίμα να παίρνουμε στο λαιμό μας άτομα επειδή δεν μπορούμε να βάλουμε όρια στην μανούλα μας.

Αν δεν θέλουμε να κόψουμε τον ομφάλιο λώρο, δεν μας φταίει κανείς . Αυτό είναι το λάθος και όχι να αναθεματίζουμε μόνο τις μάνες των αντρών. Άντε γιατί και η υποκρισία έχει και τα όρια της.