Στην ζωή μου είσαι, το κρυφό φυλαχτό

Γράφει η Zoe Diam.

Φυλαχτό σε είχα και φρόντιζα να σε φοράω παντού.

Συνήθεια βλέπεις.

Από μικρή δενόμουν με ότι αντιπροσώπευε την ευτυχία. Ας πούμε ένα ζευγάρι μάτια που κλείνουν μέσα τους όλα τα μυστικά που θα ήθελες να μάθεις.

Να σου προκαλoύν την επιθυμία να εισχωρήσεις μέσα στην βαθιά ενέργεια που αναδύουν.

Να αναρωτιέσαι αν η ευτυχία είναι κάπως έτσι. Να προσπαθείς να την συγκρίνεις και να μην βρίσκεις μέτρο σύγκρισης.

Τα μάτια ρε συ. Πρόσεξε τα. Μην τα κοιτάς από μακριά. Μοιάζεις αδύναμος. Πλησίασε και άραξε για λίγο.

Δεν έχουν συγκεκριμένο χρώμα.

Ίσως το μπλε του ουρανού, το γαλάζιο της θάλασσας ή το πράσινο χρώμα της άνοιξης. Άλλοτε πάλι μοιάζουν με το ξέθωρο γκρι. Εκείνο το εντελώς διαφορετικό, φανερά ανόμοιο με τα υπόλοιπα. Μπορεί να ανήκουν στο χιλιοφορεμένο καστανό ανοιχτό ή σκούρο χρώμα.

Διάφορες αποχρώσεις αποτυπωμένες στις κόρες των ματιών. Δημιουργήματα ενός ανώτερου θεού αποκτώντας έτσι ο καθείς άλλοτε θεϊκή υπόσταση άλλοτε πάλι παραμένοντας σταθερά στη βάση ενός κοινού θνητού.

Έτσι γινόμαστε «ένα» όλοι μαζί. Μικρές πολύχρωμες ψυχές διάσπαρτες στον πολυδιάστατο μικρόκοσμο μας.

Μα εγώ να..δεν έβλεπα ποτέ το χρώμα, δεν έφτανε η όραση μου ως εκεί. Πολλές φορές δεν έκανα καν τον κόπο να πλησιάσω.

Ήταν που δεν ανταποκρίνονταν στο κάλεσμα που γύρευα.

Εγώ να.. γύρευα μια αύρα διαφορετική. Δεν με ένοιαζε το χρώμα. Αλήθεια.

Δενόμουν με το βάθος τους, με εκείνο το σαγηνευτικό χαμόγελό τους.

Μα έλα τώρα, μην αναρωτιέσαι πως.

Και τα μάτια χαμογελούν κι ας είναι διαρκώς υποτιμημένα. Κυρίως τα μάτια χαμογελούν κι ας μη το βλέπει το γυμνό μας μάτι.

Μετρίασε λίγο την απόσταση.

Είναι να..αυτό το κοντά που συναινεί υπαινικτικά στην ανακάλυψη της μικρής αυτής στιγμής. Είναι η ανακωχή σε ότι έχει υπερυψωθεί ανάμεσα μας.

Εγώ να.. την ευτυχία  έτσι την γνώρισα, μέσα από το δικό σου χρώμα την έζησα.

Ένα ζευγάρι μάτια να με κοιτούν και να μου υπόσχονται τις πιο γλυκές μελωδίες.

Αν δεν είσαι εσύ το πιο κρυφό φυλαχτό μου τότε ποιος;

LoveLetters