Ο έρωτάς μου, δεν έμαθε ποτέ να (σε) χάνει!

Γράφει η Λέλα Σακήλια

Ο δικός μου έρωτας είναι επαναστάτης. Σπάει τα όρια της λογικής και συντρίβει τα “πρέπει”. Ξέρει μόνο δύο λέξεις: ΠΑΝΤΑ και ΠΟΛΥ. Ο έρωτάς μου δεν δίνει, παραδίδεται. Δεν ζητάει, απαιτεί. Χαμογελάει συχνά, αλλά δακρύζει πιο βαθιά. Βλέπει φως εκεί που επικρατεί σκοτάδι και μυρίζει την άνοιξη μέσα στον χειμώνα.

Γεννήθηκε μία φορά και από τότε αντέχει να πεθαίνει ξανά και ξανά. Ακούει την ηχώ της φωνής σου μέσα στη σιωπή και νιώθει το άγγιγμά σου να τον χαϊδεύει. Έχει το βλέμμα σου μέσα στα μάτια του και τη γεύση σου στα χείλη του. Σε φροντίζει, σου τραγουδάει, σε σκεπάζει κάθε βράδυ, για να μην παγώσεις. Σε περιμένει στο ίδιο σημείο, την ίδια στιγμή, με την ίδια προσμονή. Κανένας άλλος έρωτας δεν του μοιάζει, και κανέναν άλλον δεν μπορεί να νιώσει.

Ο έρωτάς μου μαθαίνει να σε αποχωρίζεται, αλλά ποτέ δεν μαθαίνει να χάνει. Ο έρωτάς μου είσαι εσύ… Εσύ όμως, πού βρίσκεσαι;