Ξημέρωσε. Αργείς;

Ξημέρωσε… Ο ήλιος ανέβηκε ψηλά, καίει. Τα λουλούδια; Στα καλύτερά τους. Πανδαισία χρωμάτων!
Τα χαμόγελα; Ολοένα και περισσότερα. Βροχή πια βλέπουμε σπάνια. Αργεί να νυχτώσει. Θα αργήσει να νυχτώσει, ακούς; Θα έχει για πολύ ακόμα ήλιο… Ξημέρωσε. Αργείς;

Μην αργείς. Μην αργείς πολύ, έλα. Έλα τώρα, που είναι όλα πιο φωτεινά, έλα τώρα που ακόμα και η φύση σου φωνάζει. Έλα τώρα που ζεσταίνει ο καιρός, γιατί θα αντέξουμε το κρύο. Τώρα που οι ακτίνες του ήλιου διαπερνούν το σώμα μας και φτάνουν στην καρδιά μας, γιατί μετά η βροχή δεν θα μας αγγίζει. Έλα πριν βραδιάσει και κρυώσει. Έλα, το βλέπεις πως σου φωνάζει η θάλασσα; Σε αγκαλιάζει.

Ξημέρωσε κι είναι όλα αλλιώς, το βλέπεις; Όσο αργά κι αν κάνεις τα βήματα, αρκεί να ξεκινήσεις να έρχεσαι. Δεν θα νυχτώσει. Θ’αργήσει πολύ, πίστεψε με! Μην τον φοβηθείς τον ήλιο, καθόλου! Πώς αλλιώς θα είχε ξημερώσει; Με τόσο δυνατό ήλιο, ο χειμώνας θα φαίνεται παιχνιδάκι. Έλα, έλα τώρα που όλα είναι πιο όμορφα.

Πάρε κι ένα λουλούδι μαζί σου απ’ το δρόμο, βλέπεις πόσα έχουν ανθίσει; Ακόμα κι αυτά ήρθαν, τυπικά στο ραντεβού τους. Ποτέ δεν έχασαν την άνοιξη έστω κι αν άργησαν! Εσύ; Εσύ μην αργείς. Έλα τώρα, όσο περισσότερη άνοιξη ζήσουμε, τόσο περισσότερο θα αγαπηθούμε. Μην το σκεφτείς, έλα. Θα σ’ αγκαλιάσουν όλα γύρω σου, όλα. Θα είναι σαν να σε περικυκλώνει η αγάπη.

Το ακούς το όνομα σου; Το φωνάζουν τα λουλούδια, κι είναι συνώνυμο του έρωτα λένε. Τα πιστεύω!
Θα σε περιμένω. Μην αργήσεις! Μην αργείς, γιατί η άνοιξη ήρθε, κι η νύχτα αργεί πια. Έλα, έλα χωρίς να σκέφτεσαι μπουφάν και γάντια. Έλα τώρα που είναι όλα πιο ανάλαφρα, πιο όμορφα, πιο εύκολα.

Ξημέρωσε. Μην αργείς!