Να χα μια μέρα να κάνω όσα δεν έκανα..

Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου

Ξέρεις τι θα ήθελα; Να είχα μια ημέρα από εκείνες που πέρασαν, για να κάνω ο,τι δεν έκανα, να πω ο,τι δεν είπα. Να αγκαλιάσω πιο σφιχτά τους ανθρώπους που έχασα, να τους φιλήσω δίχως αύριο μέχρι τα χείλι μου να αποτυπωθούν επάνω τους. Να φωνάξω δυνατά τα σ ’αγαπώ που δεν είπα γιατί ντράπηκα μην με ακούσουν. Να κλάψω χωρίς να κρατάω τα δάκρυά μου και την φωνή μου. Να σπάσω στα χέρια κάποιου γιατί πέθαινα για εκείνον. Να του πω να γυρίσει πίσω γιατί νιώθω μόνη και άδεια χωρίς εκείνον.

Να γελάσω δυνατά μέχρι να γίνει το γέλιο μου αντίλαλος και να φτάσει πάλι κα πάλι στα αυτιά μου. Να θυμώσω πραγματικά και να το δείξω δίχως να με νοιάζει το αποτέλεσμα, να το πω, να το δείξω με όλη τη σημασία του. Να αφήσω ελεύθερο το κορμί μου να πάει εκεί όπου φοβάται και να νικήσω ή να χάσω, γιατί έτσι είναι η ζωή. Να αγαπήσω και να αγαπηθώ με ατέλειωτο πάθος μέχρι που να μην αντέχω άλλο και να κοιμηθώ ήσυχη. Να ξυπνήσω δίχως να πονάω.

Να ξυπνήσω ευτυχισμένη και γεμάτη από όλα εκείνα που ήθελα να κάνω και τελικά τα έκανα. Δίχως φόβο, αν, γιατί, ίσως, μπορεί. Να ζήσω δίχως μη και πρέπει. Να ζήσω ελεύθερη! Μόνο μια ημέρα!