Να μην ήμουν η οργή σου..

Γράφει η Ηρώ Αναστασίου

Θα ‘θελα να ήμουν κάποιο άλλο συναίσθημα και όχι η οργή σου.
Γιατί έχεις κρατήσει πολύ οργή μέσα σου και δεν μπορείς να νοιώσεις.
Το ότι είμαστε πικραμένοι και θυμωμένοι, δεν πάει να πει ότι θα ξεσπάμε όπου να ‘ναι.
Οι άνθρωποι έχουν αισθήματα και πληγώνονται κι όταν πληγώνονται θέλουν ειδική μεταχείριση, κάτι που εσύ δεν έμαθες ποτέ σου.
Έχουμε κι εμείς μερίδιο στην ιστορία, δεν φταίνε πάντα όλοι οι άλλοι.
Εγώ τουλάχιστον δεν φταίω για τα δεινά κανενός, γιατί δεν θέλησα να πληγώσω ποτέ κανέναν.
Ακόμη και γι’ αυτούς που με πληγώσανε, ευχήθηκα τα καλύτερα.
Και ξέρεις γιατί το έκανα πάντα αυτό;
Για να μην σέρνω στην καμπούρα μου μίσος και κακία.
Γιατί ειλικρινά λυπάμαι τους ανθρώπους που κρατάνε μέσα τους κακία και μίσος.
Λυπάμαι τους ανθρώπους που δεν αφήνουνε την ψυχή τους να ανασάνει και την σέρνουν συνέχεια στην μιζέρια και στην διχόνοια.
Απογοητεύομαι συχνά, αλλά μετά θυμάμαι πως οι άνθρωποι λένε πολύ εύκολα ψέματα για να καλύψουν την ανεπάρκειά τους.
Ανεπάρκεια στα συναισθήματα κι ας λένε ότι έχουν πολλά.
Είναι αυτοί που το σ’ αγαπώ το έχουν στην άκρη της γλώσσας τους, αλλά οι πράξεις τους αποδεικνύουν την υπερβολή.
Μα το σ’ αγαπώ πρέπει να το αποδείξεις για να το αισθανθώ.
Με κούρασαν πια τα άσκοπα λόγια και τα μισοφαγωμένα σ’ αγαπώ.
Δεν θέλω να υποστώ άλλο πια την υποκρισία σας