Μια αληθινή ιστορία αγάπης, που η μοίρα στέρησε όσα δεν πρόλαβαν να ζήσουν

Γράφει ο Άγγελος Μοναχικός

Μια αληθινή ιστορία αγάπης επέλεξα να σας διηγηθώ σήμερα..
Σαν σήμερα πριν πολλά έτη σε έναν μακρινό ορίζοντα,εκτυλίσσονταν ένα μακρινό ταξίδι με σκοπό την επιβίωση.
Όπου ένα ζευγάρι…
Eκείνος κι Eκείνη, επέλεξαν να ζήσουν δουλεύοντας σε μίαν άλλη χώρα,ανάμεσα σε άγνωστους ανθρώπους,σε ήθη κι έθιμα που ποτέ δεν πίστευαν ότι θα βίωναν.
Οι ώρες που πάσχιζαν για το μεροκάματο,άγγιζαν πολύ παραπάνω από το ήμισυ της μέρας.
Aν και διαφορετικές δουλειές, η αγάπη και η πίστη για ευτυχία θόλωνε την καταπόνηση τους.
Είχε περάσει ένας μήνας,και φάνταζαν όλα τόσο απροσπέλαστα μπρος τους.
Tου έλεγε δεν θα τα καταφέρουμε,της απαντούσε έχεις εμένα κι εγώ εσένα.
Όλα θα πάνε κατ’ ευχήν,μα η μοίρα χαμογελούσε όταν έσκυβε να την καληνυχτίσει δίνοντας της ένα φιλί στην άκρη των ματιών.
Εκείνη νευρίαζε απότομα και του έλεγε,όχι στα μάτια γαμώτο είναι χωρισμός.
Εκείνος χαμογελούσε αμυδρά και χαριτολογώντας της έλεγε,θα σε χωρίσω,έχω σταμπάρει την ξανθιά στην δουλειά και την έκανε θηρίο.
Η διένεξη που ακολουθούσε,κατέληγε σε φλεγόμενο Έρωτα.
Αγκαλιά  τους έβρισκε το πρωινό,για να τους αποχωρήσει το καθημερινό μεροκάματο.
Τέτοια κούραση μα η θαλπωρή μέσα τους πάντα μ’ ένα χαμόγελο στα χείλη.
Ένα απόγευμα φωνές ξέσπασαν έξω από το φτωχικό δωμάτιο που είχαν στεγάσει τα όνειρα τους.
Εκείνος με μια ανθοδέσμη στο χέρι,ένα κουτί σκόρπια γλυκά στην άσφαλτο,και μία πνοή που άφηνε τις υποσχέσεις του προς εκείνη,ανεκπλήρωτες.
Εκείνη στο στρωμένο γιορτινό τους τραπέζι,περίμενε να γιορτάσουν την επέτειο τους…
Ήταν που η μοίρα τους στέρησε όσα δεν πρόλαβαν να ζήσουν…