Μην προσπαθείς να με αλλάξεις αν δεν ξέρεις εσύ ποιος είσαι και τι θες

Γράφει η Αμάντα Παναγιώτου

Μην προσπαθείς να αλλάξεις εμένα όταν δεν ξέρεις εσύ ποιος είσαι.
Άσε με εμένα έτσι θα είμαι πάντα και έτσι θέλω να είμαι.
Θα πετάω και θα πέφτω, θα τρώω τα μούτρα μου, θα φτύνω χώμα και θα γελάω σα παιδί.
Θα ερωτεύομαι και θα με χαρίζω απλόχερα σε ότι με κάνει να σκυρτισει αυτό το κάτι μέσα μου.
Επιπόλαιη θα με πεις;Πες το αδιαφορώ για τη γνώμη των άλλων πόσο μάλλον τη δική σου.
Θες να με δεις να σέρνομαι; Μπορεί και να το κάνω επειδή θέλω εγώ όμως όχι εσύ, θα σηκωθώ κάποια στιγμή θα ξεσκονίσω τα περιττά και θα συνεχίσω.
Θα συνεχίσω να αγαπώ βλέμματα και χαμόγελα και ας με ρήμαξαν.
Όπως τα γκρεμιζω έτσι θα τα ξανά χτίσω, θα ματωσουν τα χέρια μου μα θα είναι τα δικά μου..
Εσένα κοίτα να φτιάξεις μπαζεις από παντού και είναι η στιγμή να ασχοληθείς πριν καταρευσεις.
Δε σε μισώ, δε σε απεχθάνομαι, σε λυπάμαι όμως.
Είναι κρίμα να σου λείπουν βασικά μικρά πραγματάκια που ίσως σε έκαναν χαρούμενο και σίγουρα θα κέρδιζες ανθρώπους γύρω σου.
Δε προβλέπω το μέλλον αλλά δυστυχώς το δικό σου φωνάζει από μακριά.
Μόνο σου σε βλέπω να αναρωτιέσαι τι έφταιξε χωρίς να έχεις την επιλογή να διορθώσεις το οτιδήποτε.
Μη κλαις για τη μοίρα σου μόνος σου της έχεις βάλει ταμπέλα, μαύρη ταμπέλα.
Θα θυμάσαι ότι μια τρελή σε αγάπησε, σε έβγαλε από το βούρκο που ζούσες, σε έκανε να ανοίξεις τα παράθυρα σου, σου γνώρισε το φως.
Έχεις καλή μνήμη δε σε φοβάμαι.
Φοβάμαι μόνο μη πέσεις μαζί με όλα αυτά που σπρωχνεις στο γκρεμό, φοβάμαι το χέρι που δε θα είναι εκεί να σε σώσει.
Θα μπορούσες να είσαι πολύ καλύτερος, θα μπορούσα να σε κάνω ευτυχισμένο.
Ξέρεις και ξέρω..