Γράφει ο Σπύρος Σταθάτος
«Όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις» , λέει ο Πάολο Κοέλιο στον Αλχημιστή. Εγώ θα προσθέσω, ότι όταν θες κάτι πάρα πολύ κάνεις τα πάντα για να το αποκτήσεις , δίνεις όλο σου το «είναι». Πολλές φορές βλέπουμε ανθρώπους, να πετυχαίνουν φαινομενικά δύσκολους στόχους, που σε άλλη περίπτωση ίσως να μην τους άγγιζαν καν , διότι «διψούσαν» για αυτούς. Αυτό το πάθος-θέληση –αποφασιστικότητα, τους οδήγησε στην πραγμάτωση του στόχου.
Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στον έρωτα. Όταν ΘΕΣ πραγματικά έναν άνθρωπο, όταν δεν σε νοιάζει τίποτε άλλο από το να είσαι μαζί του , τότε θα βρεις χίλιους τρόπους για να το κάνεις. Δεν θα υπολογίσεις χιλιομετρικές αποστάσεις, θα γεφυρώσεις διαφορές που ενδεχομένως έχεις με αυτόν και θα ξεπεράσεις τα πάσης φύσεως προβλήματα και δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν , προκειμένου να είσαι μαζί του.
Όταν είσαι ερωτευμένος και αγαπάς πραγματικά, δεν αισθάνεσαι πιεσμένος, δεν θέλεις χρόνο για να βρεις τον εαυτό σου, δεν είσαι μπερδεμένος και κυρίως δεν επηρεάζεσαι από τις γνώμες των τρίτων. Έχεις να κάνεις με την καρδιά και την ψυχή σου μόνο . Ακούς μόνο το ένστικτό σου και έχεις πίστη στα συναισθήματά σου. Το τι αισθάνεσαι, το ξέρεις μόνο εσύ και εσύ είσαι που πρέπει και να παλέψεις για αυτό, με όλη σου την δύναμη.
Είναι σύνηθες να βλέπουμε μεγάλους έρωτες να μην έχουν την κατάληξη που θα αναμέναμε . Γιατί συμβαίνει αυτό; Οι άνθρωποι πολλές φορές «φοβούνται» το συναίσθημά τους και μένουν υποταγμένοι σε μια λογική που αν μη τι άλλο τους κάνει να συμβιβαστούν με κάτι λιγότερο από αυτό που θέλουν (ή που αξίζουν πραγματικά). Αυτό όμως τους οδηγεί στο να «προδίδουν» το συναίσθημά τους, που είναι και το μεγαλύτερο λάθος.
Να θυμάστε ότι αν αξίζει κάτι πραγματικά , αξίζουν και οι μάχες που θα δώσεις γι αυτό. Η λογική πρέπει να χρησιμοποιείται ως ένα σημείο, που να μην μας κάνει δυστυχισμένους. Η ζωή μας είναι μοναδική και δεν πρέπει να συμβιβαζόμαστε με τίποτα λιγότερο από ότι μας κάνει αληθινά ευτυχισμένους.