Μα γιατί δε με καταλαβαίνει κανείς;

Γράφει η Μαρίνα Κρητικού.

Πόσο γνώριμη στα αυτιά μας ακούγεται η φράση που αποτελεί και τίτλο του άρθρου;

Πολλοί από εμάς ίσως έχουμε νιώσει ότι οι δικοί μας άνθρωποι και πιο πολύ ο σύντροφος μας δεν μας καταλαβαίνει και ότι πρέπει να μπαίνουμε στη διαδικασία να εξηγούμε το αυτονόητο. Υπάρχουν όμως αυτονόητα στις διαπροσωπικές σχέσεις ή είναι μια μεγάλη παγίδα στην οποία πολλοί τείνουν να πέφτουν;

Η επικοινωνία των ανθρώπων στις διαπροσωπικές σχέσεις είναι συχνά ένα πολύ δύσκολο κομμάτι που συχνά δυσλειτουργεί φέρνοντας εμπόδια και δυσκολίες. Τείνουμε να εστιάζουμε μόνο σε ένα κομμάτι της, το λεκτικό και να χάνουμε την ουσία και όλο το νόημα της επικοινωνίας αγνοώντας άλλα επίπεδα της. Όταν επικοινωνούμε μεταξύ μας και σε κάθε αμφίδρομη επικοινωνία, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι: α) κατά 7 % συμβάλει (και μόνο!!) η λεκτική επικοινωνία, δηλαδή τα λόγια, οι φράσεις και οι λέξεις, β) κατά 38 % συμβάλουν τα φωνητικά, όπως ο χρωματισμός της φωνής, η ένταση, ο τόνος, η χροιά και το ύψος της και γ) κατά 55 % συμβάλει η σωματική γλώσσα, η οποία περιλαμβάνει την κίνηση των χεριών, το βλέμμα, τη στάση του σώματος, τη στάση και το ύψος των ώμων, το κούνημα του κεφαλιού, τη στάση των ποδιών κλπ.

Σύμφωνα με έρευνες, μόλις ένα 8% της ανθρώπινης επικοινωνίας «συμβαίνει» με τα λόγια. Τα υπόλοιπα μηνύματα που στέλνουμε, ηθελημένα ή αθέλητα, στον περίγυρο, εκπέμπονται από τη γλώσσα του σώματος, τη στάση μας, τις χειρονομίες, τις εκφράσεις του προσώπου και τον τόνο της φωνής μας. Μηνύματα που οι περισσότεροι αποκωδικοποιούμε υποσυνείδητα –και σε αυτό ακριβώς το ένστικτο οφείλεται  η αίσθηση ότι κάποιος που μόλις γνωρίσαμε μας συμπαθεί ή όχι. Από τα παραπάνω συνεπώς συνειδητοποιούμε από πού προκύπτει τελικά η αίσθηση που έχουμε ότι το περιβάλλον γύρω μας δεν μας καταλαβαίνει.

Συχνά τείνουμε να εκπέμπουμε πολλά διπλά μηνύματα, όπου το λεκτικό κομμάτι της επικοινωνίας μας δεν συμβαδίζει με το μη-λεκτικό (γλώσσα σώματος, τόνος φωνής, βλέμμα κλπ). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μπερδεύει τους γύρω μας και να μην ξέρουν πού να εστιάσουν, κάτι που γίνεται πιο έντονο αν φροντίζουμε κι εμείς να τους κρατάμε σε απόσταση. Για παράδειγμα μπορεί να μας ρωτήσουν τι κάνουμε και να απαντήσουμε λεκτικά ότι είμαστε καλά, αλλά το μη-λεκτικό μας κομμάτι να μεταδίδει το αντίθετο μήνυμα. Αν όμως εμείς έχουμε υψώσει ψηλό τοίχο και έχουμε οχυρωθεί πίσω του, ο περίγυρος μας δεν θα μπορέσει να μας προσεγγίσει κι εμείς θα μείνουμε με την αίσθηση ότι δεν μας καταλαβαίνουν.

Ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια της επικοινωνίας μας με τους άλλους ανθρώπους, είναι να ότι δεν πρέπει να θεωρούμε τίποτε αυτονόητο. Όσο έκδηλη και αν είναι για παράδειγμα η κούραση μας, αν δεν μιλήσουμε για αυτήν, ο σύντροφος μας ίσως μείνει χαμένος στις δικές του σκέψεις και άγχη και δεν την προσέξει. Ας κάνουμε μια νέα αρχή και να μιλάμε για όλα όσα μας απασχολούν, ακόμα και για όσα θεωρούμε αυτονόητα και απλά. Όταν μοιραζόμαστε καθημερινές μικρές ανησυχίες και προβληματισμούς ερχόμαστε πιο κοντά με τους δικούς μας ανθρώπους και βλέπουμε όλες τις πτυχές της προσωπικότητας τους.

LoveLetters