Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου
Κοιμήσου και εγώ θα μείνω άγρυπνη να σε προσέχω μην κοιμηθώ και φύγεις σαν μέσα σε όνειρο.
Κοιμήσου και μη σε νοιάζει τίποτα πια γιατί είμαι εγώ εδώ να προσέχω τους δαίμονες που σε τριγυρίζουν.
Κοιμήσου να σε θωρώ και να αγαλλιάζει το μέσα μου, το έξω μου, τα πάντα μου.
Εκεί πλάι σου να στέκομαι πάντα, να αλωνίζω στον ύπνο και στον ξύπνιο σου, να μην χάνω λεπτό χωρίς να σε προσέχω.
Εκεί μάτια μου γλυκά να προλαβαίνω τις στιγμές σου να τις κάνω να μοιάζουν ευτυχισμένες, να τις φτιάχνω σύμφωνα με τα θέλω σου, για εσένα, μόνο για εσένα που σου αξίζουν τα πιο μεγάλα καλά του κόσμου ετούτου, τα μεγαλύτερα χαμόγελα στα χείλη σου τα ροδαλά, στα μάτια σου τα θλιμμένα.
Κοιμήσου και εγώ είμαι ευτυχισμένη γιατί ακούω την ανάσα σου να είναι ήρεμη πια, ήρεμη γιατί έχεις εμένα που ανασταίνομαι από τον πόθο μου για εσένα, ζω μόνο που υπάρχεις και τριγυρίζεις στον κόσμο χωρίς να χρειάζεται να κάνεις τίποτε άλλο, μόνο που υπάρχεις.
Εγώ είμαι εδώ.
Εγώ ανασαίνω για εσένα, εγώ τα βάζω με τους πιο δυνατούς γιατί η δύναμή μου είσαι εσύ.
Εσύ μάτια μου, εσύ!
Κοιμήσου.