Κανείς που σ’αγαπάει δεν θα σου ζητήσει να εγκαταλείψεις τη ζωή σου!

Γράφει η Μαρίνα Κρητικού

Οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους, διαπροσωπικές, φιλικές, συγγενικές βασίζονται σε πολλά στοιχεία, όπως αλληλεγγύη, νοιάξιμο, σεβασμός. Το πιο σημαντικό στοιχείο όμως που θα έπρεπε να είναι δεδομένο και αυτονόητο σε κάθε μας στενή σχέση είναι αυτό της άνευ όρων αποδοχής. Οι άνθρωποι που μας πλαισιώνουν και με τους οποίους συνδεόμαστε στενά θα έπρεπε να μας αποδέχονται όπως είμαστε χωρίς όρους και χωρίς να “απαιτούν” ή να προσπαθούν με έμμεσο τρόπο να μας αλλάξουν.

Τι σημαίνει όμως αποδέχομαι άνευ όρων τον άνθρωπο που έχω απέναντι μου; Πολλοί μπερδεύουν την έννοια της αποδοχής με την έννοια του συμβιβασμού. Το να σε αποδέχομαι ως άνθρωπο και ως προσωπικότητα δεν σημαίνει ότι συμφωνώ με όλα όσα λες και κάνεις. Αποδέχομαι το ποιος είσαι όχι το πως συμπεριφέρεσαι και συνεπώς δεν είμαι υποχρεωμένος να συμφωνώ με όλα όσα λες και κάνεις. Το να συνεχίζω όμως να θέλω να έχω μια στενή σχέση μαζί σου, σημαίνει ότι συνολικά με εκφράζεις σαν προσωπικότητα και σε αγαπώ όπως είσαι. Δεν σε δέχομαι μόνο αν πληροίς συγκεκριμένες προϋποθέσεις και στάνταρ. Σε αγαπώ και θέλω μια στενή σχέση μαζί σου επειδή είσαι εσύ!

Άραγε έχουμε τέτοιους ανθρώπους στη ζωή μας; Έχουμε ανθρώπους που να μας δέχονται γι’ αυτό που είμαστε σαν προσωπικότητες ή κατά κύριο λόγο διαλέγουμε κοντά μας άτομα που προσπαθούν να μας αλλάξουν για να μας δεχτούν; Αν σκεφτούμε τις επιλογές που έχουμε κάνει στην μέχρι τώρα ζωή μας μήπως επαναλαμβάνουν ένα κοινό μοτίβο; Άνθρωποι που από τις πρώτες στιγμές της ζωής τους εισέπρατταν από τα πιο σημαντικά πρόσωπα της ζωής τους, τους φροντιστές τους αποδοχή με όρους, τείνουν να επαναλαμβάνουν αυτό το μοτίβο ζωής και στην ενήλικη τους ζωή σε πολλά επίπεδα (διαπροσωπικό, φιλικό κλπ). Πώς να μην προσπαθούμε να αλλάξουμε κάθε φορά, ώστε να μας αποδεχτούν οι άνθρωποι γύρω μας όταν ακούγαμε συχνά στα πιο τρυφερά μας χρόνια: “Αν δεν είσαι καλό παιδί δεν θα σε αγαπώ”.

Δουλεύοντας όμως με τον εαυτό μας, μπορούμε να μάθουμε ότι αξίζουμε να μας αγαπούν άνευ όρων, γιατί μόνο εισπράττοντας αυτό το συναίσθημα γινόμαστε καλύτεροι και βελτιωνόμαστε σε όλα τα επίπεδα. Ένας αλλοτριωμένος εαυτός κινδυνεύει να χάσει την υπόσταση του. Ένας αναγνωρισμένος εαυτός μπορεί μόνο να φτάσει σε ένα επίπεδο αυτοπραγμάτωσης αξιοποιώντας το δυναμικό του στο έπακρο.