Κάθε σου μαχαιριά, έμοιαζε με χάδι

Γράφει η Αμάντα Παναγιώτου.

1:55

Σε θελω ξανά.
Φαντασιώνομαι κάθε στιγμή μας και τις αναζητώ παντού.
Σε ξένα χέρια που γδέρνουν το κορμί μου, σε κάθε προσπάθεια να μοιάζουν χάδι όλα είναι μαχαιριές.
Μαζί σου ζουσα, με εσένα κάθε αγκαλιά κούμπωνε τόσο ιδανικά.
Μαζί σου μπορούσα να απλώνω τα χέρια και να αγγίζω τα όνειρα μου.
Με εσένα κάθε χαμόγελο ήταν αληθινό, καμια υποκρισία τίποτα ψεύτικο.
Κάθε ανάσα, κάθε στιγμή, κάθε τσακωμός, κάθε ζήλια, κάθε φορά.

Μα μιλάω μόνο για εμένα, ποσο εγωιστικό.
Εσύ;

Ξέρεις είχες ένα μαγικό τρόπο να κάνεις τα αδιαφορα να μοιάζουν χρωματιστά πυροτεχνήματα…
Τι ταλέντο και αυτό.
Κάθετι ξένο έμοιαζε οικείο.
Κάθε ψεμα με αλήθεια.
Κάθε σου μαχαιρια έμοιαζε με χάδι.
Δεξιοτεχνία.-

LoveLetters