Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου
Να τις προσέχεις τις λέξεις που λες.
Όταν φύγουν από εσένα, δεν ξέρεις ποτέ τί ζημιά μπορούν να προκαλέσουν.
Ευλογία και κατάρα, να τις νιώθεις τις λέξεις. Να νιώθεις την έντασή τους, να διαβάζεις πίσω από αυτές τον άνθρωπο που τις ξεστόμισε.
Ευλογία και κατάρα, να τις μεταφράζεις τις λέξεις σε συναισθήματα. Να τις αποκωδικοποιείς.
Να ακούς τη φωνή του ανθρώπου που τις είπε ακόμα και μέσα στη σιωπή.
Χιλιάδες λέξεις, μέσα σε μια σχέση.
Άλλες θα σου ξυπνήσουν τον έρωτα, άλλες το θυμό. Άλλες θα ανοίξουν μια αγκαλιά για να μπεις κι άλλες θα σε κάνουν να ρίξεις πίσω σου μια ματιά, μια ματιά τελευταία και να πάρεις δρόμο.
Όχι, λάθος.. αυτό δεν το κάνουν πολλές λέξεις.
Μόνο μια.
Η λάθος λέξη, τη λάθος στιγμή..
Εκείνη που θα προδώσει όλα όσα η σιωπή κράταγε καλά φυλαγμένα.
Μια μόνο λέξη. Τυχαία, που έχεις πει κι εσύ χιλιάδες φορές, που σου την έχουν πει άλλοι και δεν είχε ποτέ καμία βαρύτητα.
Μια λέξη, μαχαίρι που ήρθε και σφήνωσε μέσα σου.
Μια λέξη χρεωμένη, να κλείσει μια ιστορία.
Να τις ακούς τις λέξεις, έχουν ψυχή μέσα τους. Κουβαλάνε δονήσεις και συναισθήματα κρυμμένα. Κουβαλάνε ανείπωτα.
Να τις μετράς διπλά τις λάθος λέξεις, που ειπώνονται τη λάθος στιγμή.
Είναι η μεγαλύτερη αλήθεια.. Είναι η αλήθεια που δεν θες να παραδεχτείς.
Μια λέξη τόσο απλή, από εκείνες που χρησιμοποιείς κάθε μέρα.. κι όμως, σε έκανε να νιώσεις όσα δεν ήθελες ποτέ να παραδεχτείς.
Η λάθος λέξη, τη λάθος στιγμή, θα είναι πάντα η μεγαλύτερη αλήθεια σου!
Other Articles
