Η ζωή, φίλε μου, δε μπαίνει σε κουτάκια, όση μανία κι αν έχεις με την τάξη.

Γράφει η Κέλλυ Μπόζα.

Στη ζωή δεν είναι όλα μαθηματικά…
Δεν περικλείονται όλα σε τετράγωνα κουτάκια.

Ίσως αν κάτι τέτοιο ήταν εφικτό, αν γνωρίζαμε εκ των προτέρων τι είναι σωστό και τι λάθος να μη ζούσαμε τη μαγεία του άγνωστου, του απρόσμενου,του αναπάντεχου… Με ότι αυτό συνεπάγεται.

Και ποιος εν τέλει μπορεί να ορίσει το σωστό ή το λάθος;

Υπάρχει κώδικας που να το προσδιορίζει;

Το δικό μου σωστό μπορεί να είναι το δικό σου λάθος και αντιστρόφως.

Μικρή πίστευα πως όλα θα μπορώ να τα έχω τακτοποιημένα σε κουτιά με όμορφα περιτυλίγματα.

Αυστηρά στη θέση τους χωρίς παρεκκλίσεις και αλλαγές.

Πόσο λάθος έκανα.
Γιατί η ζωή μόνο κλεισμένη σε προδιαγραφόμενα όρια δεν είναι.

Αλλάζει συνεχώς κουστούμι και μαζί της αλλάζω και εγώ.

Δεν είναι συμβιβασμός, είναι προσαρμοστικότητα.

Δεν είναι φόβος, είναι ανάγκη για εξέλιξη.

Και τότε θυμάσαι τόσα ”πρέπει”  που έγιναν ”δεν θέλω” , ”θέλω” που άλλαξαν ταυτότητα, στόχοι πήραν άλλη μορφή, μαζί με ”ποτέ” που τους έδωσες χώρο και ”πάντα” που είπες αντίο.

Γιατί φίλε μου στο ξανά λέω, η ζωή δεν μπαίνει σε κουτάκια όσο μανία κι αν έχεις με την τάξη.

Μια πόρτα που κλείνει και κάνει θόρυβο.

Μια ”καλημέρα” που δεν περίμενες να σε κάνει να χαμογελάσεις.

Μια έκπληξη στη γωνία της πορείας σου.

Μια αλλαγή στην άλλοτε ρουτίνα της καθημερινότητας σου.

Κι αν έχεις τόσο εμμονή με τον έλεγχο, πες μου αν κατάφερες να φέρεις τη ζωή ακριβώς στα μέτρα σου.
Κομμένο και ραμμένο φόρεμα στο κορμί σου.

Αν ναι, μαγκιά σου.

Μαγκιά είναι όμως και να μπορέσεις να διαχειριστείς και ότι νομίζεις ότι ταράζει τα ήρεμα νερά της ψυχής σου. Κι ας μην τα καταφέρεις και τέλεια.

Το σωστό ή τον λάθος χειρισμό δεν μπορείς να τον κρίνεις,στο ξανά είπα. Εκ των υστέρων ίσως που θα κάνεις τον απολογισμό σου.

Και τα δύο είναι εύσημα της ζωής είναι.

Λάθη και σωστά, άρρηκτα συνδεδεμένα αποτελούν εσένα.

Επιλογές ή μη, πάθη ή συγκρατήσεις, φωνές ή σιωπές…χαμόγελα ή αυστηρά βλέμματα…

Όλα είσαι εσύ.

Και να σου πω κάτι εν τέλει..; Χαίρομαι που δεν μπορώ να τα τοποθετήσω όλα σε θέση ακριβείας.

Πόσο βαρετό θα ήταν να μπορώ να ελέγξω τα πάντα;

Όσο έχεις συναίσθημα δυνατό που σε αποσυντονίζει  και λίγο, είσαι ζωντανός.

Το νιώθεις;

Το να χάσεις λίγο τον έλεγχο δεν σημαίνει ότι έχασες την μπάλα.

Αφέσου χωρίς να γίνεσαι έρμαιο…

Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι πάντα βρίσκουν λόγο να χαμογελούν, να ονειρεύονται και να ζουν τη ”δική” τους ζωή με ότι αυτή τους επιφυλάσσει… 

LoveLetters