Είσαι έρωτας σου λέω γαμώτο σου!

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος

Κι αν με ρωτήσεις πώς σε βλέπουνε τα μάτια μου, θα σου απαντήσω, σαν ένα μπουκάλι με πανάκριβο και σπάνιο κόκκινο κρασί. Σαν ένα κόσμημα γιομάτο με πολύτιμα πετράδια. Σαν μια καλοκαιρινή ανατολή του Ιονίου.

Κι άμα με ρωτήσεις τι αγαπάω πιο πολύ σε εσένα, όλα σου τα αγαπάω θα σου πω, μυαλό, ψυχή, κορμί, και δεν θα υπερβάλω.

Κι αν με ρωτήσεις πώς σε εισπράττει η ψυχή μου, σαν χάδι θα σου πω, που την μία την στιγμή με γαληνεύει και την επόμενη κιόλας στιγμή, μου παίρνει το μυαλό και με τρελαίνει. Σαν ένα αναπάντεχο φιλί που από πάντα το διψούσα, μα και τώρα που το έχω επιτέλους, μου είναι αδύνατο εντελώς να το χορτάσω. Σαν έρωτα, που μου ξανά συστήνεται και πάλι απ΄ την αρχή, και που με ξανά κάνει άντρα.

Κι άμα τολμάς να με ρωτήσεις με ποια εικόνα σου, όταν λείπεις, πλαγιάζω στο κρεβάτι μου.
Με εκείνη που τα μακριά σου τα μαλλιά σέρνονται αργά επάνω στο σώμα μου κι ανατριχιάζω. Με εκείνη που τα χέρια σου είναι δεμένα κι εγώ σε κάνω ό,τι θέλω. Με εκείνη που έχεις τα μάτια σου κλειστά και σε κουρσεύω. Και με εκείνη που η γλώσσα σου κάνει ταξίδια ανέμελα πάνω στην σάρκα μου.
Κι αν με ρωτήσεις ποια από τις εκφράσεις σου είναι η αγαπημένη μου, εδώ σου έχω μονάχα μια απάντηση όμορφη μου.
Από όλες τις εκφράσεις του προσώπου σου, η πιο αγαπημένη μου είναι αυτή που έχεις όταν υπάρχω τέρμα μέσα σου, όταν ζω βαθιά μες στο κορμί σου, όταν μου δίνεις οργασμούς και υγρασίες σου… Εκεί πια δεν έχω λόγια αγάπη μου, έχω γυναίκα, έχω ένα θηλυκό φερμένο από μια άλλη εποχή κι απ΄ άλλους κόσμους, κι όσο κι αν ψάχνω, δυστυχώς, δεν υπάρχουν λέξεις ικανές για να το περιγράψουν.

Είσαι έρωτας γαμώτο σου! Κι ο έρωτας δεν περιγράφεται με λέξεις, μονάχα τραγουδιέται, με αχ βραχνά, με αναπνοές κομμένες και με φωνές πνιχτές.
Είσαι έρωτας σου λέω!