Γεώρα
Είμαστε ένα ποίημα που κανένας δεν κατάφερε να διαβάσει γιατί του έλειπε εκείνη η αθωότητα στο βλέμμα.
Είμαστε οι λέξεις που δεν τόλμησαν να ειπωθούν γιατί φοβήθηκαν την εξέλιξη.
Είμαστε ο φοβισμένος μας εαυτός στις μάχες που τελικά κερδίσαμε!
Είμαστε γραμμές κενές που περιμένουμε καρτερικά τον συγγραφέα μας να πάρει την πένα του και να γράψει δύο λέξεις αγάπης είτε μίσους πάνω σε αυτές.
Είμαστε πυροτέχνημα που σκάει στις γιορτές και φωτίζει τον κόσμο, δίνει ελπίδα!
Είμαστε δάκρυ χαράς, λύπης, αναστεναγμού και απόγνωσης μιας Δευτέρας που επιζήσαμε.
Είμαστε εκείνο το φιλί του πρώτου μας έρωτα που ίσως και να μην ξεχάσουμε ποτέ.
Μνήμες άλλων είμαστε!
Συναισθήματα είμαστε που χορεύουν ανεξέλεγκτα για να ζήσουν!
Είμαστε όσα δεν τολμήσαμε και όσα στην τελική σιωπήσαμε.
Είμαστε όμως και όσα με θάρρος ψυχής φωνάξαμε γεμάτοι απελπισία απελευθέρωσης.
Είμαι εκείνο το ποίημα που αρνείσαι να διαβάσεις και ίσως καώ για να μπορέσεις να με ξεχάσεις!