Γράφει η Νεφέλη
Μήνες είχε να χτυπήσει το τηλέφωνο μου και η οθόνη να γράφει το όνομα σου.Πάγωσα όταν το είδα.Έμεινα ασάλευτη και το κοιτούσα χωρίς να έχω την δύναμη να απαντήσω.Χτυπούσε και μαζί με αυτό χτυπούσε και η καρδιά μου σαν τρελή.
Πέρασα πολλές εβδομάδες της ζωής μου περιμένοντας με αγωνία αυτή τη στιγμή. Κι όταν πια αποδέχτηκα πως δεν πρόκειται να ξανά πάρεις , έκανες την ανατροπή .
Αναρωτήθηκα τι μπορούσαμε να πούμε οι δυο μας μετά από τόσους μήνες σιωπής.Όμως η λαχτάρα μου να σε ακούσω αποδείχθηκε τελικά μεγαλύτερη από το πείσμα και τον εγωισμό μου.
Με φωνή ήρεμη και ατάραχη σε κάλεσα. Ήσουν τόσο οικείος σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Μιλούσαμε για το πως περάσαμε το καλοκαίρι μας και ξαφνικά μου είπες πως σου λείπω και πως θέλεις να με δεις.
Χρειάστηκα πολύ δύναμη , όμως τη βρήκα, για να σου πω , πως δεν μπορώ να ξαναγυρίσω πίσω. « Άφησε με σου είπα, άφησε με να φύγω, σε παρακαλώ, αν με αγάπησες έστω και λίγο!»
Η απογοήτευση στον παρακλητικό τόνο της φωνής σου ήταν εμφανής. Δεν την περίμενες αυτή την απάντηση. Ήσουν σίγουρος , σχεδόν βέβαιος πως θα μπορούσες με την ίδια ευκολία που βγήκες από τη ζωή μου να ξανά μπεις και πάλι.
Δεν είναι οι καρδιές όμως παιδικές χαρές κι ούτε λειτουργούν με ωράριο που καθορίζει το άνοιξε – κλείσε. Είχες το χρόνο σου, είχες τις ευκαιρίες σου αλλά τις άφησες να φύγουν και να πάνε χαμένες.
Ήθελα πολύ να σου πω πως κι εμένα μου λείπεις.Πως σε σκέφτομαι και πως η αγκαλιά μου παραμένει άδεια, γιατί κάνεις μα κάνεις δεν είναι εσύ! Όμως σιώπησα, τις αλήθειες αυτές τις κράτησα για μένα, γιατί το timing το δικό μας είχε πια περάσει.
Και ναι… δεν σου κρύβω πως ένιωσα να παίρνω πίσω το αίμα μου έστω και λίγο , όταν σου είπα τη φράση που κάποτε πρώτος εσύ μου είχες ξεστομίσει. Πως θέλεις να μείνουμε δυο καλοί φίλοι… θυμάσαι;
Είμαι σίγουρη πως ένιωσες όπως εγώ. Σε έβλεπα μπροστά μου εκείνη τη στιγμή κι ας μη σε είχα. Γλυκόπικρα τα συναισθήματα, το ομολογώ. Όμως μωρό μου όλα κάποτε κάνουν τον κύκλο τους και οι συμπεριφορές μας έχουν αλληλεπίδραση.
Δεν ήταν εκδίκηση, γιατί ακόμη σε αγαπώ. Δικαιοσύνη ήταν κι ας μου κόστισε εσένα.