Γράφει η Αρετή Καμπίτση
Από μικρή μου άρεσε το σκάκι. Με γοήτευε ο τρόπος που κατανέμονταν τα πιόνια πάνω στη σκακιέρα. Κι εκείνο το άσπρο – μαύρο με συνέπαιρνε. Άσπρα – μαύρα αγαλματάκια, μέρα ή νύχτα; Άλλοτε έλεγαν μέρα κι άλλοτε νύχτα, ανάλογα με τη διάθεση. Τη διάθεση. Πού διάθεση για παιχνίδια.
Κι όμως όλη αυτή η διαδικασία της στρατηγικής του παιχνιδιού αυτού με ιντργίκαρε τόσο πολύ, που στο μυαλό μου πίστευα πως φορές ήμουν το πιόνι και φορές η σκακιέρα. Πάντα μα πάντα ήμουν η βασίλισσα και δίπλα μου ο βασιλιάς κι άμα πέσω από κει βασιλιά μου; Θα βρεθείς μέσα στην αγκαλιά μου!
Ε κι έπεσα, ναι καλά ακούτε, έπεσα μα ο βασιλιάς δεν με έπιασε. Η κορόνα μου, ένας κύκλος με διαμάντια, ρουμπίνια και χρυσαφικά, κύλισε στην απέναντι πλευρά. Συμφορά! Η πλευρά του εχθρού. Κι αν αναρωτιέστε τι είναι η βασίλισσα χωρίς βασιλιά, φανταστείτε τι είναι χωρίς την κορόνα της, ή μάλλον ποια είναι.
Η κορόνα μου στην πλευρά του εχθρού. Πλήρης καταστροφή. Σε τέτοιες περιπτώσεις, αν και μοιάζει με ήττα, χρειάζεται να μετατραπείς σε πιόνι. Στα πιόνια να ξέρετε οι πόρτες ανοίγουν, στις ηττημένες βασίλισσες ανοίγουν τα μπουντρούμια κι από κει πολύ δύσκολα βγαίνεις. Βυθίζεις τον εγωισμό σου και γίνεσαι πιόνι. Το σκάκι ποτέ δεν σε προδίδει.
Άσπρο – μαύρο, κουτάκι – κουτάκι, έφτασα μια ανάσα, ένα βήμα από την κορόνα μου. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν πρέπει να ξεχάσεις ποτέ πως είσαι η βασίλισσα κι ας μοιάζεις με πιόνι. Βασίλισσα σημαίνει υπομονή, αξιοπρέπεια, στρατηγική κι όταν ο εχθρός τρίβει τα χέρια του από τη χαρά της νίκης στην πλήρη υποταγή σου, αρπάζεις την κορόνα σου κι όπου φύγει φύγει.
Πας στα ιδιαίτερα σου, την ξεσκονίζεις, την γυαλίζεις με ο,τι σου βρίσκεται, δεν χρειάζονται φιγούρες, σεμνά και ταπεινά, κλεισμένες κουρτίνες, λιγοστό το φως, ανακτάς την κορόνα σου, τη δύναμή σου. Τι είναι μια βασίλισσα με την κορόνα της; Δύναμη. Την στερεώνεις στο κεφάλι σου, και κατακτάς τον πύργο. Ρουά ματ.
Το μυστικό σε αυτό το σημείο είναι να μην ασχοληθείς με την απέναντι πλευρά, την πλευρά του εχθρού, ας πάει στα κομμάτια, είσαι βασίλισσα, ανοίγεις τις κουρτίνες και βγαίνεις στο μπαλκόνι, γυαλίζουν τα πετράδια στο κεφάλι σου, ανάσα που σημαίνει αναπνοή, άνασσα που σημαίνει βασίλισσα!
Για την ιστορία, σκάκι δεν έμαθα ποτέ, αλλά πάντοτε ήμουν γεννημένη άνασσα με ή χωρίς βασιλιά κι αυτό είναι ένα διαρκές ρουά ματ.