Γράφει ο Κωνσταντίνος Καρύδης
Ανεκτίμητοι οι άνθρωποι που σου λένε «είμαι εδώ για σένα» και το εννοούν.
Όχι επειδή τους βολεύει.
Όχι επειδή θέλουν ανταπόδοση.
Αλλά επειδή είσαι εσύ.
Κοίτα… η ζωή είναι γεμάτη από εκείνους που μιλάνε πολύ και πράττουν λίγο.
Που υπόσχονται ουρανούς, κι όταν έρθει η ώρα να σταθούν δίπλα σου, εξαφανίζονται — σαν να μην τους χρωστάς μόνο στιγμές, αλλά και ολόκληρη ύπαρξη.
Και τότε, ανάμεσα στο θόρυβο, εμφανίζεται ένας άνθρωπος που θα σου πει κάτι απλό:
«Μη φοβάσαι. Είμαι εδώ.»
Και θα είναι.
Όχι επειδή είσαι δυνατός, αλλά επειδή σε είδε να λυγίζεις και δεν τρόμαξε.
Ανεκτίμητοι αυτοί οι άνθρωποι.
Οι άνθρωποι που σου πιάνουν τον ώμο όταν ο κόσμος γύρω σου καταρρέει και σου λένε χωρίς πολλά λόγια: «Άσε με να κρατήσω λίγο από το βάρος σου.»
Που όταν κάνεις λάθος, δεν σε διαγράφουν — σε διορθώνουν, σε στηρίζουν, σε μαζεύουν.
Που δεν θέλουν να είσαι τέλειος, μόνο αληθινός.
Ξέρεις γιατί είναι τόσο σπάνιοι;
Γιατί οι περισσότεροι έρχονται για να πάρουν.
Να τους γεμίσεις, να τους γιατρέψεις, να τους σηκώσεις.
Λίγοι έρχονται για να μείνουν όταν χρειάζεσαι εσύ.
Κι ακόμα λιγότεροι μένουν χωρίς να χρειαστεί να το ζητήσεις.
Και κάπου εκεί καταλαβαίνεις…
Η αγάπη δεν είναι λέξεις.
Δεν είναι μεγάλα λόγια, ούτε θεατρινισμοί.
Είναι δύο πράγματα: παρουσία και συνέπεια.
Το να είσαι εκεί.
Στις φωτεινές στιγμές, ναι — αλλά κυρίως στις σκοτεινές.
Στα δύσκολα.
Στις μέρες που δεν λάμπεις, δεν γελάς, δεν έχεις τίποτα να δώσεις πέρα από το κουρασμένο σου βλέμμα.
Να είσαι εκεί.
Κι όχι για την πάρτη σου, όχι για να νιώσεις «χρήσιμος», όχι από εγωισμό να σε χρειαστούν…
Αλλά γιατί κάπου μέσα σου ξέρεις ότι το «μαζί» δεν είναι λέξη — είναι στάση ζωής.
Κι όταν βρεις έναν τέτοιο άνθρωπο;
Κράτα τον.
Μην τον δεδοποιείς, μην τον αφήνεις για «μετά».
Γιατί στην εποχή του «όσο είσαι χρήσιμος», το «είμαι εδώ για σένα, απλά επειδή είσαι εσύ»
είναι ό,τι πιο ακριβό μπορείς να έχεις.
Και ξέρεις…
Δεν χρειάζεται να είναι πολλοί.
Ένας αρκεί.
