Χαμένη μέρα, είναι η μέρα χωρίς έρωτα

Γράφει η Δήμητρα Γιαννοπούλου

Οι μέρες χωρίς έρωτα, είναι χαμένες μέρες. Μοιάζουν όλες ίδιες μεταξύ τους. Με το ημερολόγιο και τα ρολόγια για μπούσουλα, ξέρω πως τώρα είναι βράδυ Τρίτης κι έχουμε 2 Οκτωβρίου. Ένα βράδυ στις αρχές του φθινοπώρου, που θα φέρει μια μέρα ίδια με τη σημερινή.

Πρωινό ξύπνημα, καφέ σκέτο στα γρήγορα με μισό τσιγάρο και αμέσως έξω απ’την πόρτα. Μέσα σ’ ένα αμάξι, κολλημένη στην κίνηση να παρατηρώ τους άλλους οδηγούς. Κάποιοι χασμουριούνται, κάποιοι κορνάρουν και κάποιοι άλλοι μιλάνε στο τηλέφωνο. Βλέπω τόσους ανθρώπους, τόσο διαφορετικούς, που όμως έχουν ένα κοινό: δε χαμογελάνε.

Νέοι άνδρες, όμορφες γυναίκες… βουτηγμένοι στα ζόρια και στα άγχη, ξεχνώντας τη γλύκα της ζωής. Σακατεμένοι απ’τη ρουτίνα, βιάζονται να πάνε εκεί που δε θέλουν να πάνε… και μοιάζουν όλοι σαν να μην τους περιμένει κανείς στο σπίτι όταν θα επιστρέψουν.