Το δικό μου “πρέπει” χωράει μόνο τα “θέλω” μου!

Γράφει η Τάνια Αναγνώστου.

Πρέπει, πρέπει, πρέπει, όλη μας η ζωή, είναι γεμάτη από την αρχή μέχρι το τέλος της με πρέπει.

Πρέπει να πάω σχολείο για να μορφωθώ.
Πρέπει να πάω στη δουλειά για να βγάλω χρήματα.
Πρέπει να περάσω όλα τα μαθήματα στο πανεπιστήμιο για να πάρω πτυχίο.
Πρέπει να ξυπνήσω νωρίς αύριο το πρωί για να προλάβω.
Να προλάβω τι;

Συνέχεια τρέχω και γίνομαι σκλάβα του χρόνου.
Η ώρα περνάει, τρέχει και εγώ πρέπει να την προλάβω.
Με ρώτησε όμως κανένας τι θέλω πραγματικά απ’ όλα αυτά τα πρέπει;
Όχι, δεν με ρώτησε.

Άχρηστες πληροφορίες για ανούσια πράγματα, βομβαρδίζουν καθημερινά το μυαλό μου και μου υπαγορεύουν τι πρέπει να κάνω.
Όχι όμως, δεν θέλω να υπακούω απλά σε κανόνες που οι άλλοι θάβουν για εμένα.
Θέλω να μάθω το “γιατί” και αν συμφωνήσω, μόνο τότε θα τους ακολουθήσω.
Έφτασε η στιγμή να βάλω κι εγώ με τη σειρά μου το δικό μου “πρέπει”.

Αυτό το “πρέπει” όμως, είναι τόσο διαφορετικό.
Θα είναι πολύχρωμο και θα έχει ένα απαλό άρωμα βανίλιας.
Θα το έχω δημιουργήσει εγώ για να με εξελίξει σαν άνθρωπο και όχι για να με καταδικάσει.
Δεν θα είναι όπως το δικό τους, γκρίζο και θλιβερό, αλλά θα αφήνει στο πέρασμα του ένα πολύχρωμο ουράνιο τόξο.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και κοιτάω ψηλά, στον ουρανό.
Τα μάτια μου πεταρίζουν καθώς αντικρίζουν κατάματα τον ήλιο.
Δυο πουλάκια κελαηδούν δίπλα μου. Εκείνα δεν έχουν πρέπει!
Χαμογελάω..
Υπάρχει μια λέξη πιο δυνατή από το πρέπει, το ΘΕΛΩ!
Οπότε γράψε λάθος.
Γεμάτη δυνατά, τεράστια, πολύχρωμα ΘΕΛΩ θα είναι όλη μου η ζωή από δω και πέρα.
Για να φτάσω όμως σε αυτό το σημείο, χρειάζεται να μάθω τι θα κρατήσω πρώτα από όλα αυτά..