Στον έρωτα να μπαίνεις σαν να μην έχεις τίποτα να χάσεις, κι ας τα χάσεις όλα.

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Να μπαίνεις στον έρωτα χωρίς σχέδιο. Χωρίς πλάνο.
Να μπαίνεις σαν να μην έχεις τίποτα να χάσεις, κι ας ξέρεις πως στο τέλος του θα τα έχεις χάσει όλα.
Να μπαίνεις όχι για να παίξεις, αλλά για να το ζήσεις.
Ναι, άσε τους κανόνες, τα κόλπα και τα τρικ για εκείνους τους θαυματοποιούς που μπορούν να προσποιούνται την ζωή και να μιμούνται τους ερωτευμένους.

Εσύ, να μπαίνεις ολόκληρος. Χωρίς στεγανά, χωρίς δικλείδες ασφαλείας.
Δεν σου χρειάζονται.
Ούτως ή άλλως, όσα κι αν νομίζεις πως ξέρεις για τον έρωτα, χάνονται την στιγμή που θα ερωτευτείς.
Ολική αμνησία.
Βλέπεις κανείς δεν είναι σαν τον προηγούμενο. Κανείς δεν θα είναι σαν τον επόμενο.
Κανείς κανόνας δεν ισχύει από την στιγμή που το “κι εγώ” είναι η απάντηση στο “σε θέλω”.

Ναι, μην μπερδεύεις την αγάπη, το νοιάξιμο, την αφοσίωση και τον έρωτα.
Ο έρωτας σου τα μαθαίνει όλα από την αρχή.
Σου μαθαίνει πώς να αγαπάς αυτόν τον συγκεκριμένο άνθρωπο που έχεις απέναντί σου.
Σου μαθαίνει πώς να τον νοιάζεσαι και πώς να τον φροντίζεις.
Σου μαθαίνει όλα εκείνα που ισχύουν μόνο για εσάς τους δύο.
Μόνο σε αυτη την στροφή του δρόμου.

Γι’αυτό άκου που σου λέω, άσε τα τερτίπια, τα κόλπα και τις τεχνικές.
Δεν υπάρχουν λίστες “how to” στον έρωτα.
Ο έρωτας είναι το μόνο παιχνίδι χωρίς κανόνες, χωρίς αρχή, χωρίς time out.
Είναι το μόνο παιχνίδι, που μόλις τελειώσει, δεν ξαναρχίζει ποτέ με τους ίδιους παίχτες.
Είναι το μόνο παιχνίδι, που δεν έχει επανάληψη.
Ζήστο, χωρίς κανόνες, πριν λήξει.
Ζήστο, πριν το “κι εγώ” αντικατασταθεί από ένα συμβατικό χάδι κι ένα θλιβερό χαμόγελο.
Zήστο, όσο προλαβαίνεις.
Μόνο έτσι του αξίζει.