Ποίηση είναι η ίδια η ζωή..

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος

21 Μαρτίου.
Παγκόσμια ημέρα ποίησης λέει!

Ελάτε να μιλήσουμε για ποίηση σήμερα. Για την ποίηση που υπάρχει παντού γύρω μας. Ελάτε να πούμε για τους ποιητές, που μπορεί να είσαι εσύ και να μην το γνωρίζεις. Για τους ποιητές που κάνουν τον κόσμο πιο όμορφο και την ζωή πιο υπέροχη, που δημιουργούν και ονειρεύονται, που σώζουν και σώζονται.

Μην ψάξεις να βρεις πως ορίζεται η ποίηση.
Δεν υπάρχει ορισμός!
Μην βιαστείς να βαπτίσεις ποιητή μόνο αυτόν που έχει ταλέντο με τις λέξεις, ούτε αυτόν που γράφει όμορφους στίχους.

Η ποίηση είναι κάτι αόριστο, είναι κάτι ανεξάντλητο, είναι πέρα από όρια και ορισμούς. Είναι η ίδια η ζωή, είναι ότι όμορφα ποιείται γύρω μας, δίπλα μας και κυρίως μέσα μας.
Ποίηση είναι ο ουρανός, η φύση, το χώμα, η θάλασσα, τα πλάσματα και οι άνθρωποι. Είναι εσύ και εγώ, ότι έχουμε και ότι ονειρευόμαστε, ότι συμβαίνει και ότι θα θέλαμε να συμβεί.

Ποίηση είναι ότι γίνεται με ψυχή, ότι έχει μεράκι, αλήθεια και αγάπη. Ότι βγαίνει από μέσα μας, ότι είναι δικό μας, ότι μας πηγαίνει ψηλά κι ότι αντιστέκεται στον χρόνο και την φθορά του.

Είναι δυο ηλικιωμένοι που περπατάνε κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου.
Είναι ο τρόπος που κοιτάζονται δυο ερωτευμένοι κι ο τρόπος που γίνονται ένα.
Είναι ένα τραγούδι που μιλά στην ψυχή σου, είναι ένα βιβλίο που σε πάει ταξίδια, είναι μια εικόνα που αγαπάς να κοιτάζεις.
Είναι το χαμόγελο ενός παιδιού, το πρώτο του κλάμα, η στιγμή της γέννησης.

Ποίηση είναι η αγάπη, ο έρωτας, η αγκαλιά, το φιλί και το χάδι. Είναι το να μεγαλώνεις σωστά το παιδί σου, το να ρίχνεις αγάπη και νοιάξιμο μέσα στην κατσαρόλα που μαγειρεύεις το φαγητό σου για να το απολαύσει κάποιος που αγαπάς. Το να στέκεσαι άξια διπλά στον σύντροφο σου, το να κάνεις με συνείδηση την δουλειά σου, το να χαμογελάς στα δύσκολα. Είναι η δύναμη που κρύβεις μέσα σου και το να πολεμάς για τα πιστεύω σου.

Ποίηση φίλε μου είναι το να μπορείς να είσαι άνθρωπος πλημμυρισμένος από πάθος και να σε οδηγούν τα θέλω σου. Είναι το θάρρος του να σκοτώνεις όλα τα πρέπει που σου γονατίζουν την ψυχή σου. Το να πολεμάς τους φόβους σου, να τολμάς, να γελάς δυνατά και να μην ντρέπεσαι να κλάψεις. Είναι το να παθιάζεσαι με πράγματα απλά και όμορφα άλλα ακόμη περισσότερο να παθιάζεσαι με τους ανθρώπους σου.

Ποίηση είναι τα πάντα γύρω μας, η κάθε μας κίνηση και η κάθε κουβέντα, το κάθε λεπτό που πέρασε και το αμέσως επόμενο που θα έρθει.
Είναι η συνειδητή μοναξιά μας, το χάιδεμα του ανήσυχου εαυτού μας, το να τον καθησυχάζουμε και κυρίως να τον συγχωρούμε  και να τον εμπιστευόμαστε.

Ένα ποτήρι κρασί.
Μια κούπα με ζεστό καφέ.
Ένα ρομαντικό δείπνο.
Η μουσική και ένας χορός.
Μια βόλτα στη βροχή.
Μια βουτιά μες την θάλασσα.
Το να μυρίζεις αρώματα.
Το να ακούς έναν άνθρωπο.
Το να κοιτάς τον κόσμο από το παράθυρο σου.
Το να γεύεσαι αισθήματα και να μοιράζεις αγάπη, ποίηση είναι!

Τιμή και δόξα στους ποιητές σήμερα λοιπόν.
Όχι μόνο των λέξεων και των στίχων, αλλά και στους μικρούς και μεγάλους ποιητές της ζωής. Στους ποιητές της καρδιάς μας, στους ποιητές που αγωνίζονται, που παλεύουν, που μάχονται. Σε αυτούς που χρωματίζουν τον κόσμο μας, που τον κάνουν καλύτερο, που αγαπούν κι αγαπιούνται.
Τιμή και δόξα, σε όσους ποιούν ζωή, όμορφες πράξεις, όμορφα αισθήματα και μεγάλες στιγμές.

Για όσους παραμένουμε παιδιά