Μια μέρα, θα βρεθούμε ξανά, να ζήσουμε όσα μας χρωστάει η ζωή..

Γράφει ο Γιώργος Γαλάνης

Μια μέρα θα ανταμώσουμε και πάλι, είτε σ’αυτόν είτε σε έναν άλλο κόσμο..να το θυμάσαι! Να θυμάσαι πως μια μέρα θα ανταμώσουμε και θα πούμε όλα όσα γράψαμε στο δικό μας κεφάλαιο σ’αυτό το βιβλίο που λέμε ζωή. Θα μιλήσουμε για τόσα πολλά, ακόμα και για όλο εκείνον τον χαμένο καιρό που έγραφε ο καθένας μας χωριστά.

Κοιτάζω τη θάλασσα μαγεμένος απ’τα χρώματα. Εκείνο το γαλάζιο και το χρυσό του ήλιου να στολίζει την απέραντη ομορφιά της. Σκέφτομαι, πως αυτή είναι η ομορφιά που σου ταιριάζει! Κάθομαι και την κοιτώ χαζεύοντας για ώρες, όπως ακριβώς χάζευα και σένα κάθε φορά που σ’ έκλεινα στην αγκαλιά μου.

Στη θάλασσα βρήκα μια ομορφιά όμοια με τη δική σου, μια ομορφιά που μπορώ να αγγίζω, να θαυμάζω, να με δροσίζει τις ώρες που μέσα μου καίω, να με γαληνεύει. Η θάλασσα είναι κάτι το άυλο, που δεν μπορώ να έχω συνέχεια μαζί μου ή να ξαπλώνω πλάι της, μα όταν την κοιτάζω μου θυμίζει εσένα και αυτό μου αρκεί.

Το γλυκό άρωμα της άμμου και του νερού ανακατεμένα σ’εκείνο τ’ αεράκι που με διαπερνά και με κάνει να κλείνω τα μάτια και να θυμάμαι τ’άρωμά σου. Αυτό το άρωμα που δεν ξεχνιέται, εκείνο που πάντα θα πλανιέται στον αέρα κομμάτι απ΄το οξυγόνο μέσα στον δικό μου κόσμο.

Προσεύχομαι μ’εκείνες τις αισθήσεις να ανοίξω τα μάτια και να σε δω να στέκεσαι και πάλι δίπλα μου. Τότε κανείς δεν θα μπορέσει να μας το στερήσει, τότε θα είμαστε έτοιμοι να βαδίσουμε στα δικά μας κύματα και να το ζήσουμε μαζί!

Εις το επανιδείν.