Η αγάπη πεθαίνει αν το θέλουν και οι δύο, κι εγώ είμαι ακόμα εδώ.

Γράφει η Ιωάννα Ντρε

Ακόμα κι αν έφυγες από τη ζωή μου, ακόμα κι αν με τη φυγή σου με πλήγωσες βαθιά εγώ ποτέ δε θα πάψω να νοιάζομαι για σένα και ξέρεις γιατί;
Γιατί σε αγαπάω ρε βλάκα. Ακόμα σε αγαπάω παρά τις πληγές που μου προξενούσες και όσο ήμασταν μαζί αλλά και με την τελευταία μαχαιριά που μου έριξες φεύγοντας.
Εγώ ακόμα σ’ αγαπάω.
Δεν έχω πει ακόμα το αντίο και ούτε πρόκειται. Γιατί η αγάπη πεθαίνει αν το θέλουν και οι δύο. Κι εγώ δε θέλω να πεθάνει. Δε θέλω να κοπεί και ο μοναδικός δεσμός που μας ενώνει και ας είναι μόνο από τη μεριά μου.
Υπήρξες ένα σημαντικό κομμάτι στη ζωή μου.
Για σένα δε ξέρω, ίσως ήμουν μια απλή περαστική όμως εμένα υπάρχει η φλόγα της αγάπης που σου είχα. Παραμένει ίδια και αυτό δε θα αλλάξει.
Κι ας κάνεις εσύ τι ζωή σου κι εγώ παρέμεινα πίσω να υποφέρω.
Κι ας ήταν το σ’ αγαπώ σου το πιο μεγάλο σου ψέμα.
Κι ας εύχομαι να ήταν κι εμένα ένα ψέμα αυτό που νιώθω. Όμως δεν είναι και από τη μια χαίρομαι γι αυτό γιατί ξέρω ότι στις φλέβες μου κυλάει ανθρωπιά. Μια ανθρώπινη πλευρά γεμάτη αισθήματα, ακόμα και αν δε σου αξίζουν.
Θα είμαι εδώ για σένα. Όταν δεν θα αντέχεις να κολυμπάς στις φουρτούνες πια. Όταν συννεφιάζει ο ουρανός σου, όταν υψώνονται μπροστά σου τοίχοι, όταν οι άλλοι θα σου κλείνουν την πόρτα εγώ θα σου την ανοίγω και θα με βρίσκεις εδώ που με άφησες. Όχι όμως σαν υποκατάστατο. Δε θα είμαι το κορόιδο που θα σε περιμένει σε κάθε σου σκαμπανέβασμα.   Θα είμαι απλά ένας άνθρωπος που αγαπάει και εις το όνομα της αγάπης που σου έχω θα υπάρχω για σένα ως ένας φύλακας άγγελός σου και τίποτα παραπάνω.