Εκείνες οι γυναίκες που δεν εξημερώθηκαν και δεν συμβιβάστηκαν για κανέναν..

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Σε αυτό το τσουβάλι που αποφάσισες να βάλεις τις «γυναίκες» αγαπημένε μου για να μιλήσεις γι’αυτές, θα μου κάνεις την χάρη να ξεχωρίσεις κάποιες.

Είναι εκείνες που δεν κραυγάζει η παρουσία τους αλλά η απουσία τους είναι εκκωφαντική.
Είναι εκείνη η γυναίκα που δεν θα σε παίξει. Όχι γιατί δεν ξέρει το παιχνίδι.
Μην γελιέσαι, αν θέλει, σε κερδίζει από το μοίρασμα της τράπουλας. Όμως δεν τα γουστάρει άλλο τα παιχνίδια. Μπορεί σε μια άλλη φάση της ζωής της να χρειάστηκε να παίξει, όμως τώρα, ο χρόνος της είναι πολύτιμος και δεν μπορεί να τον σπαταλήσει. Λάθος, μπορεί. Δεν θέλει.

Είναι εκείνη η γυναίκα που θα μπορούσε να σου τραβήξει την προσοχή με χίλιους τρόπους και τελικά δεν θα το κάνει με κανέναν. Γιατί ξέρει πως την προσοχή σου την αξίζει και θα την κερδίσει αν μπορείς να την μετρήσεις σωστά. Τα καραγκιοζιλίκια δεν της πάνε και κυρίως δεν πάνε στον αυτοσεβασμό της.
Έχει ακούσει στην ζωή της τόσα παραμύθια που πια από το «καλησπέρα» εκείνη μπορεί να σου πει το «ζήσαν αυτοί καλά, κι εκείνη καλύτερα». Δεν την αφορά το παραμύθι σου, δεν την αφορά καν η καλογραμμένη ιστορία σου. Οι δράκοι κι οι χαμένες βασίλισσες είναι πλάσματα που δεν μπορούν να την αγγίξουν και δεν την αφορούν. Είναι πολύ έξυπνη για να την παραμυθιάσεις..

Δεν θα την ακούσεις ποτέ να ξεκατινιάζεται για τίποτα, κυρίως όμως για μια άλλη γυναίκα. Αν δεν είναι άξιά της, δεν θα ασχοληθεί. Όμως δεν θα την κατηγορήσει, δεν θα της ανοίξει το λάκκο. Ξέρει να προστατεύει, να αγαπά, να σέβεται και να αναγνωρίζει στο πρόσωπο της άλλης, όλα εκείνα που προσπαθεί και θυσιάζει κι εκείνη.

Δεν εξημερώνεται, δεν συμβιβάζεται, ξέρει τι αξίζει και δεν κάνει εκπτώσεις.
Τιμά αυτά που νιώθει. Δεν τα κρύβει, δεν υποκρίνεται. Δεν μπορεί να τα θάψει για να μην εκτεθεί. Δεν την νοιάζει να εκτεθεί. Τολμά να περπατά με τα θέλω της γυμνά.

Δεν θα σιγήσει. Δεν θα σωπάσει.
Την αλήθεια της θα την κάνει παντιέρα και με αυτή θα πολεμήσει μέχρι τέλους.
Μα μην περιμένεις να πολεμήσει για ανούσια πράγματα και μικρά.
Αν αποφασίσει να πολεμήσει, θα πρέπει να είναι ο αντίπαλος άξιος και ο σκοπός πάνω κι από εκείνη.
Τα μικρά, τα ταπεινά, τα προσπερνά. Δεν μπορεί να χάσει χρόνο, δύναμη και ζωή για δαύτα.
Ξέρει να πολεμά με την ψυχή της γι’αυτό και δεν μπορεί να χάσει τον πόλεμο. Γιατί η ψυχή της είναι ατόφια κι άτρωτη.

Δεν ψάχνει μπαλαντέρ για την ζωή της. Θέλει εκείνον. Τον έναν της. Κανέναν άλλο.
Και γι’αυτόν τον ένα, δεν υπάρχουν πολλά λόγια.
Εκείνη του λέει το «μαζί» και αυτό που εννοεί είναι το μόνο μαζί. Χωρίς όρια μαζί. Χωρίς λογική μαζί. Χωρίς προϋποθέσεις και υπολογισμούς.
Νέτα, σκέτα, καθαρά, απόλυτα, μαζί.

Γι’αυτό σου λέω, άστην αυτή τη γυναίκα στην ησυχία της.
Δεν χωράει στο λογαριασμό σου και στο τσουβαλάκι σου με όλες τις άλλες.
Είναι η γυναίκα που αξίζει την ζωή σου και δεν κοστίζει στην ζωή σου.