Ακόμα και το πιο οδυνηρό τέλος, κάποτε περνάει..

Γράφει η Ελένη Σάββα

Τι περίεργο που είναι το τέλος. Υπάρχουν τέλη, που ανυπομονείς να έρθουν κι άλλα που εύχεσαι να μην έρθουν ποτέ. Είναι κάποια που σε πονάνε, κάποια που σε ανακουφίζουν και κάποια που σε κάνουν ευτυχισμένο.
Το τέλος όμως, είναι πάντα κάτι όμορφο. Το τέλος σου δίνει πάντα την ευκαιρία μετά απ’ αυτό, ν’αλλαξεις, να ωριμάσεις, να χαμογελάσεις. Σε ωθεί να δεις τα πράγματα με άλλη ματιά!
Ακόμα και το πιο οδυνηρό τέλος, να θυμάσαι πως δεν θα σε πονάει για πάντα πολύ. Κάποτε θα νιώσεις καλύτερα, κάποτε θα είσαι καλύτερα από πριν. Θα βρεις τη δύναμη, γιατί πολύ απλά δεν έχεις άλλη επιλογή.
Και γι’αυτά τα τέλη που ανυπομονείς… Μη βιάζεσαι και μην προτρέχεις. Ζήσε το. Ζήσε την κάθε στιγμή που θα γίνει ένα μικρό λιθαράκι για να χτίσεις τον εαυτό σου, τον χαρακτήρα σου, τη ζωή σου ολόκληρη.Η ζωή μας είναι γεμάτη από τέλη, μα και αρχές. Πώς μπορείς να ξεχνάς τις αρχές; Μετά από κάθε τέλος, ευχάριστο η δυσάρεστο, ακολουθεί μια αρχή. Μια αρχή που σου επιτρέπει να ξεκινήσεις ξανά, να χαμογελάσεις, να ζήσεις.
Μην κρατάς μέσα σου για πολύ την στεναχώρια. Μην την αφήνεις να σε πνίγει. Κάθε τέλος, κάθε αρχή, είναι δικά σου! Τα προσαρμόζεις όπως θέλεις εσύ. Τα χρησιμοποιείς με όποιο τρόπο θέλεις εσύ. Ή θα τα αφήσεις να σε πληγώσουν, ή να σε ωριμάσουν.
Να κάνεις πάντα την πιο έξυπνη επιλογή. Να ζυγίζεις τις καταστάσεις και να πιάνεσαι από τα θετικά στοιχεία.
Μια μέρα τελειώνει κι αρχίζει μια άλλη. Θα την αφήσεις να περάσει έτσι; Άδραξε την.