Όλα μοιάζουν ίδια και τίποτα δεν είναι. 

Γράφει η Κατερίνα Μαυρίδου

Πώς να σου πω το πόσο μου λείπεις; 
Πώς, με ποιον τρόπο, με ποιες λέξεις να σου εξηγήσω ότι τίποτα δεν είναι ίδιο μακριά σου; 
Όλα μοιάζουν ίδια και τίποτα δεν είναι. 
Όλα είναι “σαν” αλλά τίποτα δεν αγγίζει την πραγματικότητα. 
Σαν να είσαι εδώ. 
Σαν να σου μιλάω. 
Σαν να ετοιμάζομαι για να σε δω. 
Σαν.. αλλά τίποτα ίδιο. 
Μου λείπει το γέλιο μας, τα πειράγματά μας. 
Μου λείπει εκείνη η μία λέξη σου, που μπορούσε να μου κόψει την ανάσα. 
Μου λείπει εκείνος ο θυμός σου, ο παιδικός. 

Κι αυτός ο κόμπος στο λαιμό.. κάθε φορά που σου έλεγα “αύριο..”

Ήθελε πολλή προσπάθεια να τα καταφέρουμε να χωρίσουμε εμείς οι δυο. 
Ήθελε πολλή προσπάθεια να γίνουμε δυο άγνωστοι. 

Κι είναι κι αυτό το βλέμμα σου, χαραγμένο μέσα μου, που δεν αλλάζει, δεν αγγίζεται, όσοι περαστικοί κι αν το προσπαθήσουν.