ΥΓ. Κρίση πανικού είναι, θα περάσει

Γράφει η Γεώρα

Δεν ξέρω τι θέλω, ούτε και τι έχω.

Κάποιες φορές δεν αισθάνομαι, νομίζω πως είμαι κενή. Άλλες πάλι νιώθω να πνίγομαι από τα τόσα συναισθήματα.

Κάποιες είμαι ευτυχισμένη. Άλλες βυθίζομαι στην ανησυχία και στο φόβο.

Με ορίζει κάποιες φορές που τον αισθάνομαι σε κάθε μου βήμα. Άλλες πάλι είναι σαν να μην τον έχω γνωρίσει ποτέ στη ζωή μου.

Πράγματα που έκανα, δεν βρίσκω το κέφι και τη λαχτάρα να τα κάνω ορισμένες φορές. Προτιμώ απλά να κάθομαι σιωπηλά και να κοιτάζω έξω από το παράθυρο. Κάποιες στιγμές μάλιστα παίρνω βαθιές ανάσες, τότε συνέρχομαι.

Υπάρχουν και βράδια που παλεύω με τις κρίσεις πανικού. Το παθαίνω και κάποια πρωινά, όμως το έχω ζήσει και βράδυ αυτό το καθόλου φιλικό συναίσθημα. Βάζω το μυαλό μου σε τιμωρία. Το μαλώνω. Γιατί του λέω μας το κάνεις αυτό; Γιατί μας κόβεις την ανάσα; Μισώ όταν τα χέρια μου ιδρώνουν και την καρδιά μου την ακούω να ανεβάζει παλμούς όχι από έρωτα ή ευτυχία, αλλά από πανικό σκέψεων.

Τότε βάζω μουσική, με βγάζω από την τιμωρία, ποιος ο λόγος άλλωστε να με μαλώνω, χρειάζεται να με αγκαλιάσω εκείνη τη στιγμή. Σκέφτομαι ότι μου προκαλεί χαμόγελο αληθινό και ηρεμώ. Από κάποιο σημείο και μετά αρχίζεις και το ορίζεις εσύ αυτό, όχι εκείνο εσένα, μα θέλει δουλειά.

Στις εναλλαγές της διάθεσης ακόμα με ενοχλεί είναι και εκείνη η θλίψη που έρχεται και μου κάνει παρέα ώρες ώρες και ξέρεις σκοτεινιάζω. Όμως μέσα μου υπάρχει χρώμα και πάθος. Αυτό δεν το ξεχνώ, για την ακρίβεια δεν με αφήνω να το ξεχάσω μου το υπενθυμίζω συνεχώς και έτσι πάντα κερδίζω την μάχη.

Δίνω χρόνο στον εαυτό μου να γνωρίσει όλα τα συναισθήματα, σαν μικρό παιδί που εξερευνά τον κόσμο και είναι όλο απορίες. Ίσως φταις και εσύ λίγο που με απογοήτευσες. Ύστερα σκέφτομαι πως σχεδόν όλοι θα σε απογοητεύσουν. Έπαψα να ασχολούμαι όταν συνειδητοποίησα πως δεν υπάρχει τίποτα για να σωθεί από εμάς.

Τώρα θέλω έναν καφέ να μοσχομυρίσει ο τόπος, απόγευμα εξάλλου είναι χρειάζεται, θα βάλω και μουσική, όχι επειδή έχω κρίση πανικού, επειδή είμαι καλά και η ευτυχία έχει και εκείνη δικαίωμα στη χαρά!

Υ.Γ. Μην αφήνεις καμία σκέψη να σε ορίζει. Μην αφήνεις τον φόβο να σε κυβερνά. Μπορείς να παλέψεις τα πάντα! Μόνο αυτό να μην ξεχνάς. Καμία κρίση πανικού δεν διαρκεί για πάντα, κανένα άσχημο συναίσθημα δεν καταλαμβάνει χώρο μέσα σου εκτός αν του το επιτρέψεις εσύ! Θα τα καταφέρεις! Να σε προσέχεις, να ονειρεύεσαι και να ζεις!