Τα μεγαλύτερα ψέματα, τα λέμε στον εαυτό μας, εν καιρώ καψούρας!
Γράφει ο Αλέξανδρος Χωριανούδης.
Τα μεγαλύτερα ψέματα, τα είπαμε στην πάρτη μας, πάνω σε μια καψούρα.
Ελπίδες, υποσχέσεις, όρκοι, επιμονή, υπομονή, όλα αυταπάτες πίσω από την μάσκα της καψούρας.
Γιατί αδερφέ, την καψούρα μην την υποτιμάς.
Βάζει κάτω και την αγάπη, βάζει κάτω και τον έρωτα, βάζει κάτω και “πρέπει” και όρους και όρια.
Στην καψούρα η λογική πάει περίπατο και οι κανόνες γίνονται χαρτοπόλεμος, που λέει και η Νατάσα.
Στην καψούρα μπροστά, όλοι βαράμε προσοχή.
Βλέπεις, δεν είναι ενθουσιασμός, δεν είναι πυροτέχνημα.
Σου ξεριζώνει τα σωθικά, σου διαλύει ό,τι μπορεί για χρόνια να είχες θέσφατα!
Ναι αδερφέ, μπροστά στην καψούρα, τίποτα δεν μπορεί να μπει εμπόδιο.
Ό,τι και να βάλεις, όσα “ιερά και όσια” και να ορίσεις, μπροστά στην γυναίκα που σε ορίζει, μπροστά στην καψούρα σου, πάντα θα υποκύπτεις.
Άλλωστε αυτή είναι και η διαφορά της καψούρας, από όλα τα άλλα.
Δεν έχει ίχνος λογικής μέσα της. Δεν έχει ίχνος αυτοκυριαρχίας ή αυτοσυγκράτησης.
Στην καψούρα παραδίνεσαι, και αν είσαι τυχερός, είναι αμοιβαίο και πας στον παράδεισο.
Αν δεν είσαι όμως.. σπας τα μούτρα σου και μέχρι να πάρεις τα πάνω σου, αυτοπαραμυθιάζεσαι δίνοντας αλλεπάλληλες ευκαιρίες, ελπίζοντας σε φρούδες προσδοκίες, υπόσχεσαι πως “αύριο..” κι αυτό το αύριο δεν έρχεται ποτέ.
Κι έτσι τα μεγαλύτερα ψέματα, τα μεγαλύτερα παραμύθια σου, τα λες στην πάρτη σου.. εν καιρώ καψούρας!