Σ’ αγαπώ εαυτέ μου και σε θαυμάζω.

Γράφει η Κορίνα Παπαδοπούλου

Ένα γράμμα σε εσένα. Να το διαβάζεις τις ήμερες που πονάς. Που νιώθεις πως δεν είσαι δυνατός άνθρωπος.

Έρχονται μέρες που πονάς, που όλα μαυρίζουν ξαφνικά. Μαζεύονται σύννεφα στον ουρανό της ψυχής σου και η μπόρα πλησιάζει απειλητικά. Μην το επιτρέπεις. Σκέψου ποιος είσαι. Τι έχεις καταφέρει. Άλλαξες όλη σου την ζωή.

Παλεύεις καθημερινά για ένα όνειρο. Για να φτάσεις τους στόχους σου. Μην είσαι σκληρός όμως. Ξέρω πως κάθε φορά που πας να κοντέψεις έναν στόχο σου, κατευθείαν ανεβάζεις τον πήχη  τον ανεβάζεις ακόμη παραπάνω. Όποιος σου κάνει ένα καλό σχόλιο για κάτι που έχεις επιτύχει, για κάποιο χαρακτηριστικό σου, για εσένα τον ίδιο, αμέσως κάνεις πλάκα.

Διακωμωδείς την στιγμή. Δεν θέλεις να δεχτείς πως κάτι καλό έχεις κάνει.

Είσαι ένας άξιος άνθρωπος. Μην αφήνεις τα λάθη που έχεις κάνει να καθορίζουν το ποιος είσαι. Λάθη κάνουμε όλοι μας. Είμαστε άνθρωποι και όχι θεοί. Είσαι ένας υπέροχος φίλος, που οι άνθρωποι δίπλα σου ξέρουν πως μπορούν να στηριχτούν επάνω σου.

Είσαι ένας άνθρωπος δοτικός δίχως δεύτερες σκέψεις. Δίνεις κι ας μην πάρεις, δίνεις κι ας πληγωθείς. Για όσους νοιάζεσαι γίνεσαι ασπίδα, μπαίνεις μπροστά στην σφαίρα χωρίς να το σκεφτείς.

Στην δουλειά σου δίνεις το 1000% της ψυχής σου. Έχεις καταφέρει αν δουλεύεις με την ψυχή και όχι με το σώμα. Υπάρχουν άνθρωποι γύρω σου που σε αγαπούν μην εστιάζεις σε αυτούς που δεν σε αποδέχτηκαν.

Είσαι ένας όμορφος άνθρωπος,  γεμάτος θάρρος, ζωή, τόλμη, μαχητικότητα και αγάπη. Είσαι ένας άνθρωπος γενναίος που ξέρει να αγάπα με κάθε κύτταρο του οργανισμού του. Είσαι ένας όμορφος άνθρωπος, μέσα και έξω.

Είσαι ένας άνθρωπος που όταν θα γελάσει θα το κάνει αληθινά μέσα από την ψυχή του, όταν θα κλάψει θα κλάψει έως ότου καθαρίσει το μέσα του, όταν αγαπήσει θα το κάνει με όλη του την δύναμη. Ίσως αυτό να μην αρέσει σε όλους αλλά δεν πρέπει να σε νοιάζει. Είσαι γενναίος που αγαπάς, ακόμα και όταν η καρδιά σου αιμορραγεί.

Είσαι αυτός ο δυνατός, μαγικός , μαχητικός, γενναίος άνθρωπος. Αυτός ο άνθρωπος είσαι εαυτέ μου και με συγχωρείς που αφήνω τη συννεφιά να σε σκεπάζει. Τις μέρες λοιπόν που δεν θα πιστεύεις σε εσένα, που όλα θα μοιάζουν μάταια δίχως νόημα και ουσία, να διαβάζεις αυτό. Είσαι όλα αυτά και ακόμα περισσότερα. Σ’ αγαπώ εαυτέ μου και σε θαυμάζω.