Να είσαι αυθεντική. Τα αντίγραφα, τα ξερνάει η ζωή.

Γράφει ο Αλέξανδρος Χωριανούδης

Με ρωτάς ξαφνικά “τι είδα” σε εσένα. 
Δεν το σκέφτηκα ποτέ ως τώρα. 
Το διαφορετικό. Το πρωτότυπο. 
Ναι, αυτό. Το πρωτότυπο. 
Δεν μου θυμίζεις καμία άλλη. Δεν είσαι αντίγραφο καμίας. 
Είσαι εσύ, αυθεντική και ξέρω πως δεν είσαι δημιούργημα κανενός οδηγού για “πώς να…” 
Γιατί δεν μπαίνεις σε καμία πεπατημένη. Χαράζεις το δρόμο μας χωρίς να επιβάλεις, χωρίς να απαιτείς. 
Γιατί εκείνο το χαμόγελό σου που είδα σε εσένα την πρώτη φορά, δεν έπαψε να φωτίζει ακόμα και τις πιο δύσκολες στιγμές μας. 

Γιατί τελικά κορίτσι μου, τα αντίγραφα, τα ξερνάει η ζωή. 
Κι εγώ σε θέλω αυθεντική. Να είσαι ο εαυτός σου χωρίς μάσκα, χωρίς φτιασίδια, χωρίς καμία τελειότητα. 
Θέλω τις αντιδράσεις σου, το βλέμμα σου, τις λέξεις σου, εκφρασμένες ακριβώς όπως τα νιώθεις. Το γέλιο σου που ακούγεται και μας κάνει και τους δυο να γελάμε λίγο πιο πολύ. 
Χωρίς “πρέπει” και κανόνες. Χωρίς δεύτερες σκέψεις. 

Αυτό ερωτεύτηκα σε εσένα τελικά. Ότι δεν μου θύμιζες, καμία άλλη.