Να βρεθούμε ξανά για να τολμήσουμε ότι δεν τολμήσαμε

Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου 

Να βρεθούμε ξανά, πάλι από την αρχή.
Με τον ίδιο τρόπο, όχι διαφορετικό, μα να αρχίσουμε πάλι. Πάλι αλλά έχοντας μάθει τα λάθη μας σαν από θαύμα, να μας σκάνε στο μυαλό κάθε φορά που πάμε να κάνουμε κάτι που θα μας πληγώσει.
Να τα φτιάξουμε όλα, όλα πάλι από την αρχή, να ερωτευτούμε ξανά και ξανά.

Να κάνουμε ότι είχαμε ονειρευτεί, να είμαστε μαζί, μαζί σαν πρώτη και τελευταία φορά, σαν να μην χωρίσουμε ποτέ ξανά.

Να βρεθούμε ξανά να συνεχίσουμε ότι αφήσαμε στη μέση, για να πούμε τα λόγια που δεν είπαμε γιατί δεν προσπαθήσαμε πολύ, γιατί δεν προλάβαμε.

Ξέρεις, ακόμα δεν έχω καταλάβει το γιατί. Εκείνο το γιατί που πάντα θα με τρώει, πάντα θα μας τρώει αν την αφήσουμε στη μέση, εκείνη της ιστορία δύο εραστών απόλυτου πάθους, απόλυτου έρωτα, απόλυτης κατάκτησης.

Εσύ;

Εσύ σίγουρα μπορείς, σίγουρα θέλεις, σίγουρα θα είσαι εκεί, το ξέρω. Μα πως μπορείς να μην θέλεις, πως μπορείς να αρνηθείς εκείνον εκεί τον απόλυτο έρωτα, όταν τα μάτια καίνε, τα χείλη τρεμοπαίζουν σε ένα μόνο απαλό άγγιγμα, δίχως φιλί παρά μόνο με την έννοια του και μόνο.

Να βρεθούμε αγάπη μου, να βρεθούμε ξανά για να τολμήσουμε ότι δεν τολμήσαμε, για να πούμε όσα δεν είπαμε, για να ακουμπήσουν πάλι τα κορμιά μας, για να νιώσουμε ξανά τι πάει να πει πόθος.
Να βρεθούμε αγάπη μου, να βρεθούμε ξανά!