Μόνο οίκτο να έχεις για το κόμπλεξ των ανάξιων..

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος

Ξέρεις πού είναι το λάθος αδερφέ μου;
Το λάθος είναι πως οι πιο πολλοί όταν ακούνε την λέξη “αξία”, κοιτούν τις τσέπες και τα πορτοφόλια, κοιτούν τους τίτλους και τα αξιώματα, την μετρούν σε χρήματα και σε αριθμούς. Την κοιτούν στο πόσο τους είσαι χρήσιμος, στο πόσα ναι τους λες και στο πόσο τους βολεύεις.
Λάθος!

Η αξία σου ως άνθρωπος κι ως προσωπικότητα, φαίνεται από το σε πόσα ρουθούνια μπαίνεις, από το πόσοι ασχολούνται μαζί σου (κυρίως και συνήθως, πίσω από την πλάτη σου), από το πόσους ενοχλείς, αλλά δεν έχουν τα κότσια να έρθουν να στο πούνε.

Η αξία σου σου λέω, φαίνεται από το πόσοι αλλάζουν στάση απέναντι σου στις νίκες σου και στις μικρές ή στις μεγαλύτερες επιτυχίες σου, που αντί για το μπράβο που δικαία σου αξίζει, αυτοί κοιτούν να στις απαξιώσουν, δαγκώνουν τις γλώσσες τους κι είναι να σκάσουν.

Η αξία σου φαίνεται ξεκάθαρα στο πόσοι, με ζήλια, μιλούν για σένα κι από το πόσοι δεν μπορούν να φτάσουν το ψυχικό σου μπόι και προκειμένου να σε πλησιάσουν έστω, προσπαθούν να χαμηλώσουν εσένα κι όχι να ανέβουν εκείνοι, τρομάρα τους!

Η αξία σου σαν άνθρωπος, φαίνεται από το πόσο κόμπλεξ βγάζουν οι νάνοι κι οι ανύπαρκτοι, όταν υπάρχεις γύρω τους.

Να είστε άξιοι άνθρωποι ρε!
Να μιλούν οι πράξεις σας.
Να φλυαρούν τα έργα σας.
Να λέτε λίγα και να ακούτε πολλά, κι από τα πολλά που ακούτε, να κρατάτε λίγα.
Να δίνετε τροφή στους “πεινασμένους”, αλλά να μην ασχολείστε περισσότερο μαζί τους, αφήστε τους να βόσκουν στα λιβάδια τους.

Να τους λυπάσαι τους ανάξιους μωρέ, και να μην τους κακιώνεις, δεν φταίνε αυτοί για την ανημπόρια τους, ούτε και μπορούν να την αλλάξουν φυσικά.

Η αξία σου λοιπόν, φαίνεται στο πόσα βλέμματα στρέφονται πάνω σου όταν περνάς στον δρόμο, στο ποσό συχνά αναφέρουν το όνομα σου όταν δεν είσαι εκεί, σε πόσα μυαλά έχεις μπει και τα έχεις αλωνίσει, κι ας μην το παραδέχονται.

Τα σέβη μου στους άξιους, τον οίκτο μου στους ανάξιους!