Κι αν μπορούσες να αλλάξεις την ιστορία, τι θα έκανες;

Γράφει ο Σπύρος Σταθάτος

Πολλές φορές στη ζωή μας έχουμε πει « αν μου συνέβαινε αυτό το γεγονός τώρα θα το διαχειριζόμουν διαφορετικά» . Αυτό ισχύει παντού , φυσικά και στις σχέσεις . Κάνοντας έναν απολογισμό των όσων έχουμε ζήσει, ισχυριζόμαστε με βεβαιότητα ότι μια παρελθοντική κατάσταση, σήμερα, θα την διαχειριζόμασταν αλλιώς . Γιατί ; Ίσως γιατί θεωρούμε τους εαυτούς μας πιο ώριμους-έμπειρους από τη ζωή και άρα λιγότερο ευάλωτους σε δύσκολες καταστάσεις . Σε όλα αυτά, βέβαια, μπαίνει ένα τεράστιο ΑΝ.

Είναι γεγονός ότι ο εγκέφαλος διαχειρίζεται καταστάσεις διαφορετικά, όταν τις βλέπει από απόσταση και διαφορετικά όταν τις ζεις «εκ των έσω» . Επίσης υπάρχει μια τάση να θεωρούμε ότι όσο μεγαλώνουμε γινόμαστε πιο σκληροί και ανθεκτικοί στις δυσκολίες . Αυτό λέγεται και εμπειρία . Δεν μπορείς όμως να χτίσεις μια πραγματικότητα σε μια υπόθεση ούτε μπορείς να ξέρεις πως θα αντιδρούσες σήμερα σε ένα γεγονός που σου συνέβη στο παρελθόν . Κάθε φορά, πρέπει να υπολογίζουμε και τους εξωγενείς παράγοντες . Δεν είμαστε μόνοι μας σε αυτή τη ζωή αλλά συναναστρεφόμαστε και αλληλεπιδρούμε με άλλους ανθρώπους .

Οι σχέσεις δεν μπορούν να είναι προβλέψιμες και ούτε βέβαια μπορείς εκ των υστέρων να ξέρεις αν ένας διαφορετικός σου χειρισμός θα έφερνε μια διαφορετική εξέλιξη , γιατί τότε υπολογίζεις χωρίς το άλλο πρόσωπο με το οποίο είχες σχέση.

Για το τέλος θα αφήσω λίγους στίχους από το τραγούδι του Παπακωνσταντίνου «Μικρές Νοθείες», που νομίζω δίνουν μια πιο σαφή εικόνα της παραπάνω άποψης. « Είναι που ονειρεύεται πως φεύγει για ταξίδια, πως μπαίνει μέσα σε παλιές φωτογραφίες , ξέρει αν μπορούσε θα έκανε μια από τα ίδια, αλλά τι νόημα έχει το όνειρο χωρίς μικρές νοθείες» . Πολλές φορές θέλουμε να πιστεύουμε ότι ίσως θα μπορούσαμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα . Βαθιά μέσα μας όμως ξέρουμε ότι αυτό δεν είναι παρά ένα όνειρο, μια μικρή νοθεία της πραγματικότητας, ίσως και απαραίτητη, για τον εαυτό μας και την ψυχή μας.

Επομένως επειδή με τα “ΑΝ” δεν φτιάχνουμε πραγματικότητες καλό θα είναι να ζούμε το «εδώ» και το «τώρα» και αφήνουμε το παρελθόν πίσω μας , εκεί που ανήκει δηλαδή .