Δεν σε φοβάμαι ρε ζωή, μόνο σ’αγαπώ!
Γράφει η Νατάσσα Σπύρου
Τη ζωή πάντα την έβλεπα αλλιώς. Με ένα περίεργο τρόπο, ακατανόητο για τους πολλούς. Μέσα από ένα πρίσμα ελευθερίας, αισιοδοξίας και θετικότητας. Με ένα στυλ αντισυμβατικό όπως πολύ σωστά θα έλεγαν αυτοί που με γνωρίζουν καλά.
Από την αρχή της γνωριμίας μου με την ζωή λοιπόν της συστήθηκα και της ξεκαθάρισα πως θα την ζήσω όλη στο έπακρο. Θα την ρουφήξω μέχρι το μεδούλι. Λύπες, χαρές, προβλήματα, όλα όσα μου φέρει θα τα αντιμετωπίσω με σθένος και πάντα σκεπτόμενη πως το αύριο μπορεί να είναι μακριά. Στο τέλος όταν κάνουμε λογαριασμό δεν θα μου χρωστάς της είπα, μα κυρίως δεν θα σου χρωστάω εγώ.
Συμφωνία κυριών λοιπόν υπέγραψα μαζί της, όντας γυναίκα και αυτή ξέρει. Η ζωή ξέρει να ανταμείβει αυτούς που παίζουν με ίσους όρους απέναντι της. Αυτούς που την κοιτούν στα μάτια θαρραλέα, που παλεύουν πολλές φορές με το φόβο και την ανασφάλεια μα το μεγάλο τους όπλο είναι η αγάπη! Αγάπη για τη ζωή και για ότι αυτή συνεπάγεται.
Είμαστε μικροί μπροστά στο απέραντο. Θα πάρω με ευχαρίστηση ότι έχεις να μου δώσεις και με τις επιλογές μου θα καθορίσω την πορεία μου. Το πεπρωμένο μας γραμμένο στα αστέρια του ουρανού. Κοίτα ψηλά, διαγράφεται ξεκάθαρα η πορεία μας πάνω σε αυτό το μικρό σύμπαν που μας κλήρωσε να ζούμε.
Δεν θα αφήσω κανένα να μου αλλάξει αυτή τη πορεία. Να με κάνει να βγω από τον δρόμο μου με κόλπα ψεύτικα και φθηνά. Πάντα θα βλέπω τη ζωή όπως εγώ γουστάρω, με τα δικά μου μάτια και ακολουθώντας τις προσταγές της δικής μου καρδιάς. Δεν με καταλαβαίνεις; Δεν πειράζει, στα αλήθεια. Αρκεί που καταλαβαίνω εγώ και εκείνη.
Δίπλα μου μόνο όποιος θέλω εγώ, όποιος αξίζει σύμφωνα με τα δικά μου δεδομένα .Διεκδικώ ότι ερωτεύομαι, με ότι παθιάζομαι και τρελαίνομαι και λογαριασμό θα δώσω μόνο σε εκείνη, μόνο στη ζωή.
Δεν υπάρχουν κερδισμένοι και χαμένοι. Η ζωή μας είναι στιγμές, μικρές σταγόνες στον ωκεανό. Ζήσε την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία, σαν να μην υπάρχει αύριο. Και μεταξύ μας, είναι πραγματικά το μόνο που δεν γνωρίζουμε. Αν υπάρχει αύριο. Θα ζήσω λοιπόν όπως συμφώνησα μαζί της. Με αγάπη, με έρωτα μακριά από συμβιβασμούς και θα διεκδικώ πάντα με θάρρος και τιμιότητα κοιτώντας την στα μάτια.
Και αφού φτάσω στο τέλος, θα της κλείσω το μάτι πονηρά, και θα ξέρω πως δεν μου χρωστά και δεν τις χρωστάω. Θα ρουφήξω τις στιγμές και θα είμαι γεμάτη από συναισθήματα. Γιατί αγάπη μου την ζωή δεν πρέπει να την φοβόμαστε, παρά μόνο να την σεβόμαστε κα να τηρούμε τις συμφωνίες που κάνουμε μαζί της.
Είμαστε οι επιλογές μας και αυτές είναι οι υπογραφές μας σε λευκό χαρτί που εκείνη θα συμπληρώσει. Έτσι πορεύομαι και έτσι θα συνεχίσω, με εσένα πλάι μου που έχω διαλέξει να με συντροφεύσεις σε αυτή μου την πορεία.
Ζωή μ’ ακούς; Τηρώ την συμφωνία μας και ζω όπως θέλω και όπως μου είπες ότι πρέπει. Δεν σε φοβάμαι, μόνο σ’ αγαπώ!