Γιατί που να σε πάρει, μου ξυπνάς τον έρωτα αν δεν είσαι έτοιμος να μου τον ανταποδώσεις;

Γράφει η Κατερίνα Κυπρίου

Απόψε που λες, εσύ κι εγώ ήρθε η ώρα να λογαριαστούμε! Όχι στο κρεβάτι αγκαλιά,ούτε στον καναπέ ακουμπώντας το κεφάλι μου στο στήθος σου κι εσύ να μου χαϊδεύεις τα μαλλιά όπως συνήθως.
Απόψε θα καθίσουμε στο τραπέζι αντικριστά και όχι δίπλα δίπλα. Τα χέρια μας δεν θα είναι ενωμένα, τα σώματά μας δεν θα είναι χαλαρά.
Τα μάτια σου όμως, τα θέλω να εστιάζουν στα δικά μου!

Απόψε πάνω σ’αυτό το τραπέζι, εσύ κι εγώ θα φοράμε τα ρούχα μας, μόνο που εσύ θα ξεγυμνώσεις την ψυχή σου. Τα χείλη σου δεν τα θέλω σφιγμένα, ούτε και να μού χαμογελούν. Τα θέλω ελεύθερα, να μπορούν να μου πουν αυτά που τόσο καιρό φοβούνται να ξεστομίσουν! Απόψε εδώ, πάνω σ’αυτό το τραπέζι και για πρώτη φορά, εγώ θα κάνω ερωτήσεις κι εσύ θα μου δώσεις τις απαντήσεις που ζητώ!

Τώρα, ήρθε η ώρα να μου πεις γιατί μου κρατάς το χέρι, αφού μπορείς και χωρίς αυτό.
Τώρα θα μου πεις γιατί με αγγίζεις,ενώ ξέρεις ότι ανάβεις φωτιές.
Τώρα θα μου πεις γιατί κλειδώνεις τα χέρια σου γύρω απ’το κορμί μου, αν δεν νιώθεις όπως λες.
Τώρα θα μου πεις και γιατί όταν με αγκαλιάζεις ακούω την καρδιά σου να χτυπάει δυνατά, αφού δεν αισθάνεσαι!

Εδώ, σ’αυτό το τραπέζι,αυτή τη φορά θα μου τα πεις όλα…
Ποιος σου είπε μωρέ ότι μπορείς να μπαινοβγαίνεις όποτε γουστάρεις στη ζωή μου;
Ποιος σου είπε ότι έχω ανάγκη από έναν ακόμα περαστικό;
Ποιος σου είπε ότι μπορείς να παίζεις με το μυαλό και την καρδιά μου;
Τι σε κάνει να νομίζεις ότι αντέχω κι άλλη μια πληγή ακόμα ;
Γιατί μου ζητάς να αφεθώ αν δεν μπορείς να με προστατεύσεις;
Και γιατί ρε που να σε πάρει, μου ξυπνάς τον έρωτα αν δεν είσαι έτοιμος να μου τον ανταποδώσεις;

Τώρα σου λέω…
Τώρα και πάνω σ’αυτό το τραπέζι, θα ανοίξεις τα χαρτιά σου και θα μου πεις μόνο αλήθειες…
Τώρα θα μου πεις, γιατί όταν κάνουμε έρωτα με κοιτάς στα μάτια αφού δεν μ’έχεις ερωτευτεί όπως λες;
Γιατί είσαι συνέχεια στο παρόν μου,αν δε με θες στο μέλλον σου;
Γιατί γαμώτο όταν βλέπεις ότι φεύγω, κάνεις τα πάντα για να με γυρνάς;
Γιατί δηλώνεις ότι δε θες να με χάσεις αφού δεν αισθάνεσαι;
Γιατί φυλάς για μένα την τελευταία καληνύχτα μου λες;

Όχι, αυτή τη φορά δε θα μπορέσεις να μου ξεφύγεις…
Απόψε εδώ, πάνω σ’αυτό το τραπέζι,θα με κοιτάξεις μέσα στα μάτια και θα μου πεις για τελευταία φορά, ότι δεν μπορείς να μ’ερωτευτείς.
Θα μου πεις για τελευταία φορά, ότι μπορείς να μη με αγγίζεις.
Θα μου πεις για τελευταία φορά, ότι δεν ξέρεις αν μπορείς να νιώσεις.

Απόψε εδώ, πάνω σ’αυτό το γαμημένο το τραπέζι, θέλω να μου πεις για πρώτη φορά, αν νιώθεις ή πώς αισθάνεσαι, τώρα που με χάνεις!