Σ’ ένα όνειρο, μου δωσες μια υπόσχεση και μια ανάσα..
Γράφει η Νάνσυ Δημητρακοπούλου
Αγάπη μου, είσαι πάλι εδώ μαζί μου, δίπλα μου. Δεν ξέρεις πόσο ευτυχισμένη με κάνεις. Μοιάζει με όνειρο. Γύρισες και ήρθες να με βρεις. Εδώ στο μέρος που συναντηθήκαμε για πρώτη φορά. Δίπλα στη θάλασσα, κάτω από το φως των αστεριών. Έχει πανσέληνο, όπως τότε. Θυμάσαι;; Τότε που με πήρες για πρώτη φορά στην αγκαλιά σου και δε με άφηνες να φύγω, ακόμη κι όταν άρχισε η βροχή.
Νιώθω την ανάσα σου στο λαιμό μου βαριά και τη φωνή σου να τρεμοπαίζει, όπως τότε, μετά το πρώτο μας φιλί. Αχ, πόση γλύκα είχε εκείνο το φιλί. Τυλίγεις τα χέρια σου γύρω μου και με σφίγγεις πάνω σου. Νιώθω να πνίγομαι, αλλά δε θέλω να με αφήσεις. Θέλω να με κρατάς έτσι για πάντα. Σε παρακαλώ μη με αφήσεις ποτέ ξανά. Μου γνέφεις ότι δε θα το κάνεις.
Κοίτα.. Ένα αστέρι έπεσε, κάνε μια ευχή. Θέλω τόσο πολύ να σου πω τη δικιά μου, αλλά φοβάμαι μήπως δε βγει αληθινή. Κι όμως η ευχή μου πραγματοποιήθηκε. Είσαι εδώ ξανά, στο πλάι μου και με αγαπάς όπως τότε. Με κοιτάς μες στα μάτια και μου χαμογελάς. Ναι ψυχή μου, πάντα αυτή ήταν η ευχή μου. Να γυρίσεις πάλι κοντά μου και να με κοιτάξεις με εκείνο το βλέμμα σου γεμάτο αγάπη.
Άκου.. Κάπου εκεί στο βάθος ακούγεται το τραγούδι μας. Άραγε το θυμάσαι; Κι όμως δεν το έχεις ξεχάσει, πως θα ήταν ποτέ δυνατόν να το ξεχάσεις. Με παίρνεις από το χέρι και χορεύουμε κάτω από το φεγγάρι, όπως τότε. Με αυτό το τραγούδι ερωτευτήκαμε, με αυτό ζήσαμε τις ωραιότερες στιγμές της ζωής μας. Κι ήρθε τώρα να μας θυμίσει όσα νομίζαμε πως είχαμε ξεχάσει.
Κάτι γίνεται.. Νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει πολύ δυνατά σα να ετοιμάζεται να σπάσει. Αισθάνομαι την ανάσα μου να κόβεται. Τα μάτια μου αρχίζουν να δακρύζουν. Κάτι περίεργο συμβαίνει. Φοβάμαι, φοβάμαι πολύ. Έχω ένα κακό προαίσθημα. Από που έρχεται αυτό το φως;; Που πας αγάπη μου; Γιατί αφήνεις το χέρι μου; Γιατί φεύγεις; Όχι ψυχή μου, μείνε εδώ, σε παρακαλώ, μη φύγεις.
Ανοίγω τα μάτια, κοιτάζω γύρω μου, το δωμάτιο άδειο, δεν είσαι πουθενά. Χάθηκες. Που πήγες καρδιά μου, γιατί δεν είσαι εδώ;; Υποσχέθηκες ότι θα μείνεις, ότι δε θα φύγεις ποτέ ξανά. Κι όμως όλα αυτά ήταν ένα όνειρο. Ένα όνειρο που μου έδωσε, έστω και για λίγο, μια ανάσα ζωής. Σε ευχαριστώ αγάπη μου που ήρθες κοντά μου κι ας ήταν για τόσο λίγο. Πάντα θα σε αγαπώ και θα ζεις στα όνειρα μου.