Ο μαλάκας που λες, ήξερε να φεύγει με αξιοπρέπεια.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Καρύδης

Φεύγω σου έλεγα αγάπη μου.
Φεύγω και κάνε κάτι να με σταματήσεις.
Φεύγω φώναζα και δεν ήταν για να σε τρομάξω.
Δεν ήθελα να σε προδώσω.
Δεν ήθελα να γίνω άλλος ένας που από την μια κυκλοφορεί με το αίσθημα και από την άλλη με τη σχέση.
Δεν μου κάνουν τα ξενοδοχεία κι οι ξεπέτες στα αυτοκίνητα.
Μεγάλωσα.
Φεύγω σου φώναζα με κάθε τρόπο.
Κι εσύ δεν με έβλεπες.
Δεν με κοιτούσες καν τις περισσότερες φορές.
Κι εγώ έβαλα στην ζωή μου παλιά φιλαράκια, άρχισα πάλι το γήπεδο, βρήκα τις παρέες που είχα πριν καμιά εικοσαετία.
Όχι, δεν ήθελα το εύκολο.
Δεν ήθελα μια ξεπέτα. Δεν ήθελα να γίνω ένας από την μάζα.
Όμως δεν άκουγες κορίτσι μου.
Δεν με άκουγες.
Δεν με έβλεπες.
Για να γίνεις κάτι μεταξύ Carrie και Miranda, ξέχασες πως το θυληκό στην αγαπημένη σου σειρά ήταν μόνο η Samantha.
Κι εμένα μου λείπει η γυναίκα μου.
Που πια δεν είναι “μου”.
Λυπάμαι που σου χαλάω το πρόγραμμα λίγο πριν τις γιορτές και δεν θα ξέρεις να πεις στις φίλες σου “γιατί ο μαλάκας έφυγε χωρίς να προσπαθήσει” όμως δεν είναι που ο μαλάκας κουράστηκε, είναι που ακόμα και σε ένα πιθανό μαλάκα, αξίζει μια ζωή!
Α! Και μην ανησυχείς, μπορείς να μου φορτώσεις ότι θες.
Ο μαλάκας, ξέρει να φεύγει με σεβασμό κι αξιοπρέπεια.