Σε σένα που αξίζει να χαρίσω την ψυχή μου..

Γράφει η Κατερίνα Κυπρίου

Λένε πως ο Θεός,όλα τα βάρη τα ρίχνει στους ώμους των δυνατών γιατί αυτοί αντέχουν!
Λένε επίσης,πως μετά από μια μεγάλη μπόρα έρχεται πάντα η λιακάδα!
Δεν ξέρω αν στη ζωή μου σε έφερε Αυτός,η μοίρα,ή η ίδια η ζωή.
Δεν ξέρω ποιος ήσουν και τί έκανες πριν σε γνωρίσω.
Δεν γνωρίζω πόσα άντεχες ή πόσα αντέχεις.
Δεν ξέρω καν αν ήρθες για να μείνεις.
Αυτό που ξέρω είναι ότι τώρα είσαι εδώ!
Μια Μεγάλη Παρασκευή που ο κόσμος θρηνούσε για το αυτονόητο, εσύ μπήκες στη ζωή μου και την άλλαξες!
Σαν τον ήλιο που τρυπώνει παντού. ήρθες και φώτισες τα σκοτάδια μου!
Σαν τον δυνατό άνεμο,φύσηξες και πήρες μακριά κάθε φόβο που με κυβερνούσε,κάθε κακή ανάμνηση που με βασάνιζε!
Σαν γενναίος πολεμιστής,πάλεψες με τον πόνο μου και τον νίκησες!

Για σένα λοιπόν πού με έκανες και πάλι ζωντανή.
Για σένα που όταν μου γελάς παίρνω ζωή.
Για σένα που έκανες την καρδιά μου να πάλλεται στους ρυθμούς της δικής σου καρδιάς.
Για σένα που ζωντάνεψες και πάλι τη γυναίκα μέσα μου και με κάνεις να νιώθω παιδί.
Για σένα που ξέθαψες τα θαμμένα μου όνειρα και κάνεις την κάθε μου μέρα καλύτερη.
Για σένα που άνοιξες τη ζεστή αγκαλιά σου και έγινες το λιμάνι μου.
Για σένα που κάνεις το κορμί μου να φλέγεται σε κάθε άγγιγμά σου και το μυαλό μου να παραδίνεται στη σκέψη σου.
Για σένα που κάνεις τον ήλιο μου πιο φωτεινό και τη βροχή που τόσο με μελαγχολεί να μοιάζει με ψιχάλα.
Για σένα που λατρεύω να με κοιτάς στα μάτια και χάνομαι στα δικά σου.
Για σένα που μου έμαθες ξανά πώς είναι να αγαπάς και να αγαπιέσαι.
Για σένα που κάνεις πράξη το ”μαζί’ που τόσο λαχταρούσα!

Σε σένα αγόρι μου!
Σε σένα καρδιά μου!
Σε σένα ζωή μου!
Σε σένα τώρα, αξίζει να χαρίσω την ψυχή μου..
Δική σου αγάπη μου,μόνο μια χάρη σου ζητώ,να την προσέχεις…