Γράφει η Ιωάννα Ντρε
Γνωριστήκαμε και ερωτευτήκαμε με τη πρώτη ματιά. Ακαριαία. Από κείνη τη στιγμή μπήκαμε στο ρόλο ζευγαριού. Λες και τα είχαμε χρόνια και απλά είχαμε λίγο καιρό να ειδωθούμε και ξαναβρεθήκαμε. Τα ζήσαμε όλα μέσα σε λίγες μέρες. Τόσο γρήγορα και τόσο βιαστικά λες και μας τελείωνε ο χρόνος.
Κι όμως μας τελείωνε απλά δε το καταλαβαίναμε όσο ζούσαμε τις στιγμές μας στο έπακρο. Το συνειδητοποιήσαμε το τέλος όταν πια βρεθήκαμε έξω από το κατώφλι του και έπρεπε να αποφασίσουμε αν θα επιλέξουμε να συνεχίσουμε να χαράζουμε μια κοινή πορεία ή αν με ένα αντίο σταματούσαν όλα εκεί.
Άφησα την απόφαση στα χέρια σου. Εγώ ότι ήταν να πω το είπα. Αφέθηκα, σου δόθηκα, παραδόθηκα στο βλέμμα σου και αιχμαλωτίστηκα στο χαμόγελό σου και εκεί έμεινα. Όταν ήρθε η σειρά σου ήταν διαφορετική η αρχή από το τέλος που επέλεξες να δώσεις.
Ήρθες αποφασισμένος εξ αρχής να υποδυθείς τον ερωτευμένο να πάρεις αυτά που ήθελες, να ζήσεις ότι ήταν να ζήσεις και να το βάλεις στα πόδια σα να μην υπήρξε ποτέ τίποτα ανάμεσά μας. Έπρεπε να το φανταστώ. Ήταν όλα τόσο ιδανικά για να ναι αληθινά.
Ότι έγινε, έγινε…
Σκοτείνιασε ο κόσμος γύρω μου. Δεν έβρισκα λέξεις να πω και ούτε έβρισκα το νόημα πλέον.
Δε μπορεί όλα να ήταν ψέματα όμως. Αν και σε ήξερα τόσο λίγο σε έζησα σα να σε ξέρω χρόνια. Αλλά τι να το κάνεις. Το αποτέλεσμα δεν αλλάζει.
Τα ζήσαμε όλα τόσο απότομα, σα ταινία μικρού μήκους με πρωταγωνιστές εμάς.
Δε ρώτησα τι έφταιξε, δε ρώτησα γιατί. . Ίσως γιατί ότι ήταν να ζήσουμε μαζί το ζήσαμε και απλά τελείωσε. Ίσως γιατί η παράσταση τελείωσε και κλείνοντας η αυλαία έπρεπε να φύγεις.
Βέβαια εσύ άρχισες να δικαιολογείς την επιλογή σου οδηγώντας στο δρόμο του αποχαιρετισμού και άρχισες να αναλύεις τα πως και τα γιατί αλλά εμένα το μυαλό μου είχε θολώσει και με μάτια βουρκωμένα προσπαθούσα να κρύψω τα δάκρυά μου για να μη με δεις. Δεν ήθελα να με λυπηθείς. Ήθελα να με θυμάσαι δυνατή και χαμογελαστή όπως με γνώρισες και τα κατάφερα για λίγο ακόμα και κρατήθηκα μέχρι που γύρισα σπίτι και η πόρτα πίσω μου έκλεισε και συ δεν υπήρχες πια. Ξέσπασα.
Έτσι ξαφνικά όπως μπήκες στη ζωή μου έτσι χάθηκες. Νύχτα ήρθες, νύχτα έφυγες. ‘Ηταν σα να σε είδα στον ύπνο μου και μόλις ξύπνησα είχες εξαφανιστεί.