Γράφει η Νεφέλη
Μη σε τρομάζει ο έρωτας και η αγάπη μωρό μου. Είναι στη φύση των ανθρώπων να τα ζουν και να τα γεύονται . Μην σε πιάνει πανικός κάθε φορά που διαπιστώνεις πως με σκέφτεσαι συνέχεια, πως σου λείπω όταν δεν είμαστε μαζί και ανυπομονείς να έρθει η στιγμή που θα με κρατήσεις στην αγκαλιά σου.
Έρωτας είναι η αιτία , όμως εσύ τον φοβάσαι . Νομίζεις πως αν ερωτευτείς θα πάψεις να είσαι ελεύθερος κι αρνείσαι πεισματικά να τον αποδεχθείς.
Τι καταφέρνεις όμως μωρό μου ;;Πες μου κι εμένα να καταλάβω…Ακόμη δεν το παρατήρησες πως όσο τον αρνείσαι τόσο σε βαράει ανελέητα;;
Την μάχη την βλέπω μέσα στα μάτια σου κάθε φορά που σε κοιτάζω, την νιώθω στις μπερδεμένες και χωρίς νόημα φράσεις σου, την αγγίζω στο τρέμουλο των χεριών σου και στην ακανόνιστη ανάσα σου κάθε φορά που σε φιλώ.
Είσαι δικός μου και το ξέρω. Κι εγώ δική σου είμαι. Μόλις αποδεχθείς ότι ο θεός έρωτας σε νίκησε και αφεθείς τότε θα αρχίσουν και όλα τα ωραία, πίστεψε με, ακόμη δεν έχεις ζήσει τίποτα.
Για αυτό σου λέω, δώσε μου το χέρι σου και πάμε να προχωρήσουμε μαζί. Πάμε να δοκιμάσουμε την γεύση του δικού μας έρωτα χωρίς φόβους, χωρίς αναστολές. Είμαι σίγουρη πως θα σου αρέσει για αυτό και σε περιμένω.