Γράφει η Κορίνα Παπαδοπούλου
Ευτυχία. Από την ημέρα που γεννιόμαστε καθημερινά την κυνηγάμε. Παλεύουμε γ’ αυτήν με κάθε κόστος. Έρχεται όμως μια στιγμή στην ζωή μας που αυτό το τόσο πολύτιμο χαρακτηριστικό το βασίζουμε επάνω σε έναν άλλο άνθρωπο. Σε έναν άνθρωπο που κι αυτός έχει ξεχυθεί εκεί έξω για τον ίδιο σκοπό.
Πώς λοιπόν μπορούμε να βασίσουμε κάτι τόσο σημαντικό σε κάποιον άλλο; Πως μπορούμε να εμπιστευτούμε κάποιον τρίτο με την δική μας ευτυχία; Μήπως τελικά το ότι πληγωνόμαστε και απογοητευόμαστε είναι δικό μας φταίξιμο;
Βασιζόμαστε στην ενσυναίσθηση κάποιου ανθρώπου για να μην μας πληγώσει, για να μας κάνει ευτυχισμένους βάζοντας ενδεχομένως στην άκρη την δική του ευτυχία. Αυτό είναι μεγάλο λάθος. Η ευτυχία μας είναι δικό μας μέλημα. Εμείς και μόνο εμείς νοιαζόμαστε για αυτήν. Εγωιστικό;
Μπορεί αλλά αυτή δεν είναι η κοινωνία μας; Τρώει αυτόν που θυσιάζει την ευτυχία του για κάποιον άλλο, τον εκμεταλλεύεται. Το έχετε νιώσει ποτέ;
Έχετε βάλει τον εαυτό σας στην άκρη για κάποιον άλλο άνθρωπο; Εάν ναι τότε μπορεί να καταλάβετε πως είναι να μην σε νοιάζει για εσένα αλλά για την ευτυχία του άλλου. Μετά όμως; Τι μένει σε εσένα; Ποιος θα νοιαστεί για εσένα εάν δεν το κάνεις εσύ;
Θέλεις να σου πω μια σκληρή αλήθεια; Πέρα από τους γονείς σου, κανείς μα κανείς δεν θα θυσίαζε τον εαυτό του για εσένα. Όσο κι αν σε αγαπούσε.
Γνωρίζω πως υπάρχουν και οι εξαιρέσεις αλλά δεν μιλάμε γι’ αυτές. Μιλάμε για τον κανόνα και ο κανόνας της ζωής είναι μάχεσαι καθημερινά για την ευτυχία και την γαληνή σου.
Θα περάσουν από την ζωή σου άνθρωποι που θα νομίζεις πως εσύ είσαι η προτεραιότητα τους, μα μην γελιέσαι. Είσαι η προτεραιότητα τους όσο έχουν κι εκείνοι κάτι να λάβουν από εσένα, από τη γαληνή που μπορείς να τους προσφέρεις.
Μετά; Μετά είσαι και πάλι μονός σου. Στην θέση μηδέν προσπαθώντας να βρεις ποιος ήσουν πριν, που πήγαινες και ποια είναι τελικά η διαδρομή σου.
Θα αγαπήσεις, θα αγαπηθείς, θα νοιαστείς και θα σε νοιαστούν μα στον εγωιστικό αυτό κόσμο που ζούμε όλα έχουν ημερομηνία λήξης. Ακόμα και οι άνθρωποι.
Ξύπνησε το πρωί, άνοιξε το παράθυρο σου κλείσε τα μάτια και πάρε μια βαθιά ανάσα. Ξεχνάμε να είμαστε ευγνώμονες για τα «δεδομένα». Μην ξεχνάς αυτό που εσύ θεωρείς δεδομένο στην ζωή σου είναι το όνειρο κάποιου άλλου ανθρώπου.
Εκτίμησε τα μικρά πράγματα. Ζήσε σαν να είναι η τελευταία σου μέρα στην γη. Κοίταξε την αυγή, το ηλιοβασίλεμα, δες ποσό όμορφη μπορεί να γίνει μια στιγμή.
Η ευτυχία σου είναι στα χεριά σου, άρπαξε την. Εκτίμησε τα μικρά της ζωής και πίστεψε με θα έρθει η μέρα που θα είσαι τόσο ευτυχισμένος που δάκρυα θα γεμίσουν τα μάτια σου.