Γράφει η Νατάσσα Σπύρου
Ξημέρωσε, οι πρώτες ηλιαχτίδες φώτισαν το δωμάτιο που κάποτε ζούσαμε μαζί. Νιώθω σαν να πέρασαν αιώνες από τότε. Πόσο αξιοθαύμαστο είναι τελικά το μυαλό μας και πόσο περίεργα δουλεύει όταν θέλει και όταν του το επιτρέπει η καρδιά.
Σε έβαλα τόσο πίσω στο μυαλό μου, ώστε να μην με ενοχλεί η θύμηση σου. Γιατί η αλήθεια είναι πως δεν θέλω να σε θυμάμαι. Δεν θέλω να θυμάμαι πως υπήρξα μαζί σου, πως σου έδωσα ένα τεράστιο κομμάτι του εαυτού μου. Την καρδιά μου ολόκληρη. Θέλω να ξεχάσω πως ήσουν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου.
Έντυσες την αλήθεια ψέμα και ήρθες. Ήρθες και έπαιξες τον ρόλο σου σαν ένας άριστος ηθοποιός. Θυμώνω με μένα, που αφέθηκα σε ένα τέτοιο ψέμα. Όμως το ψέμα σου ήταν πολύ γλυκό και πολύ «αληθινό».
Με υποτίμησες, υποτίμησες τη νοημοσύνη μου, γιατί η καρδιά μου μπορεί να χτυπούσε στους δικούς σου ρυθμούς, όμως κάτι μέσα μου αγωνιωδώς προσπαθούσε να μου στείλει σήμα κινδύνου, και τελικά τα κατάφερε. Τέλειο έγκλημα έχει αποδειχτεί πως δεν γίνεται να διαπραχτεί. Έτσι και εσύ έκανες το μοιραίο λάθος.
Πίστεψες πως οι δυνάμεις σου ήταν υπερφυσικές. Είχες μια απίστευτη σιγουριά που όμως πίσω από αυτή κρύβονται ανασφάλειες και συμπλέγματα. Και τώρα γυρνάς και με αποκαλείς σκληρή. Ναι έγινα, μπορώ να γίνω και μαχαίρι να σε κόψω γι’ αυτό μην πλησιάζεις άλλο.
Πώς τολμάς και γυρνάς; Πώς τολμάς και ξεστομίζεις την λέξη αγάπη; Γιατί είσαι εδώ απόψε; Ο έρωτας δεν μένει πια εδώ. Τον σκότωσες εσύ ο ίδιος, με κινήσεις σχεδιασμένες σαν από καιρό. Οπότε μην κοπιάζεις, μη μιλάς, φύγε μακριά μου. Για σένα δεν υπάρχει τίποτα εδώ.
Ούτε καν οι στάχτες της αγάπης μας. Εδώ υπάρχει χώρος μόνο για έρωτα αληθινό και αγάπη πραγματική. Και πίστεψε με, θα έρθει. Γιατί πότε δεν σκέφτηκα να κλείσω την πόρτα σε έναν καινούργιο έρωτα πάρα τις φιλότιμες προσπάθειες σου να με κάνεις να μην πιστεύω σε τίποτα πια.
Λένε πως το πρώτο βήμα για να φτάσεις κάπου είναι να έχεις αποφασίσει πως δεν πρόκειται να μείνεις εκεί που είσαι. Εγώ αυτή την απόφαση την έχω πάρει εδώ και καιρό.
Πάω να συναντήσω ό,τι μου έλειψε, να σβήσω ότι με έκανε και δάκρυσα, να γιατρέψω τον πόνο που ένιωσα. Εδώ θα μείνει ένας καινούργιος έρωτας καλέ μου. Ένας έρωτας που θα τιμήσει το όνομα του. Γι’ αυτό σου λέω φύγε, φύγε μακριά δεν θέλω να σε βρει εδώ.