Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα
Όταν όλα μέσα σου φωνάζουν εκείνο το όνομα που δε λέει να φύγει ακόμα από τη μνήμη σου, όταν ο καιρός περνάει και εσύ ακόμα σκέφτεσαι εκείνον τον ένα που αγάπησες και χάθηκε, όταν η αγάπη σου για εκείνον γίνει απωθημένο και σου τρυπάει τα σωθικά, όταν οι νύχτες σου μοιάζουν αξημέρωτες, τίποτα δεν ελπίζεις να αλλάξει. Τίποτα θετικό δεν υπάρχει μέσα σου για να ‘ρθει. Κενό και απογοήτευση μαζί σαν η μέρα σου να μετατρέπεται ξαφνικά σε νύχτα και τα όνειρα σου ξανά σε εφιάλτες.
Και όμως, όταν έρθει η στιγμή, που εκείνος ο έρωτας ο αληθινός θα σου χτυπήσει τη πόρτα, όλα ξαφνικά θα αλλάξουν. Τα συναισθήματά σου, θα μηδενίσουν, και θα αρχίσουν ξανά, σα να νιώθεις για πρώτη φορά.
Όταν θα συναντήσεις αυτόν που θα αποκαλείς « έρωτα», τα πάντα γύρω σου θα μοιάζουν διαφορετικά, αλλιώτικα , μοναδικά, σα να ζεις τη ζωή σου από την αρχή. Οι παλμοί της καρδιάς σου, θα έχουν έναν άλλο ρυθμό, περίεργο σαν μέσα σου να χτυπούν ανελέητα καμπάνες.
Η μορφή σου στο καθρέφτη, δε θα θυμίζει τίποτα από το παρελθόν, σα να μην έζησες εκεί ποτέ. Κάθε κακή σκέψη, κάθε λάθος και σκοτεινό τοπίο θα χαθεί και τη θέση τους θα πάρουν ηλιόλουστες μέρες και όμορφα τοπία. Ότι και αν έψαχνες σε εκείνον που χάθηκε να βρεις, θα γίνει σκιά, μπροστά σε εκείνον που θα αντικρίζεις κάθε φορά που θα τον κοιτάς.
Ο αληθινός έρωτας , δε ψάχνει από κάπου να πιαστεί, ξεπροβάλει ολοφάνερα μπροστά σου, δείχνοντας το δρόμο για να συνεχίσεις. Δε χάνεται και δε σκεπάζεται πίσω από ψεύτικα λόγια και μισοτελειωμένες καταστάσεις. Είναι εκεί, δίπλα σου για να σου αποδείξει, πως η ζωή μπορεί να μην εξελίσσεται πάντα με τον ίδιο ρυθμό, αλλά όταν βάλει μπρος, ξεχύνεται μπροστά σου και σε αρπάζει από τον ώμο. Γίνεται ένα με την αλήθεια και σε ακολουθεί μέχρι το αύριο να γίνει ένα μέλλον, που θα το μοιράζεστε μαζί.