Η εκδίκηση δεν έχει ημερομηνία λήξης, έρχεται χωρίς να το περιμένεις.
Γράφει η Ειρήνη Αντωνάκη.
Είσαι ατάραχος. Κάθεσαι σαν να μην έχει συμβεί τίποτα, σαν να μην έχεις προκαλέσει κάτι. Είσαι ήρεμος, ίσως γιατί πέτυχες αυτό που ήθελες και δεν δέχτηκες τις συνέπειες.. ακόμη, θα πω εγώ.
Για ό,τι έκανες και έπραξες θα πληρώσεις στάλα-στάλα. Θα πληρώσεις μέχρι και για το τελευταίο συναίσθημα που διέλυσες. Για τις φορές που σε πίστεψα και πιάστηκα στην παγίδα σαν πρωτάρα. Όσα δάκρυα έριξα θα τα πληρώσεις επί χίλια και δεν θα σε φτάσουν να ξοφλήσεις.
Έχεις τη ψευδαίσθηση ότι όλα πάνε ρολόι όπως επιθυμούσες και εσύ αλώβητος. Λυπάμαι που θα στο χαλάσω μωρό μου αλλά η εκδίκηση δεν έχει ημερομηνία λήξης, έρχεται χωρίς να το περιμένεις. Μπορεί να αργεί αλλά εάν έρθει, διαλύθηκες και πίστεψέ με, η αργοπορημένη εκδίκηση, αφήνει πιο γλυκιά γεύση.